De Krakenvorst is een interessant origineel Nederlands fantasietweeluik van de hand van Johan Klein Haneveld, die zowel scifi als fantasieverhalen op zijn naam heeft staan. Ik was al veel langer van plan om er een bespreking van te schrijven, maar om variabele redenen is er van bloggen niet veel in huis gekomen het laatste jaar, en komt de bespreking van deel 1 pas nu ik net deel 2 ook uit heb.
Dit boek is een aanrader voor de liefhebbers van klassieke fantasy. De achterflap van boek twee maakt een vergelijking met ‘game of thrones’ die niet helemaal klopt qua mensbeeld -Johan KH is een stuk minder negatief in zijn mensbeeld- maar die verder wel een idee geeft van welk type boek het is. Het verhaal spelen zich af in een fantasiewereld die niet heel veel magie lijkt te hebben maar waarin er wel ‘oude rassen’ zijn die allemaal een eigen gave hebben. De gebeurtenissen van de boeken spelen in verschillende koninkrijken aan een zee, grotendeels bevolkt door gewone mensen met hun eigen culturen en ook godsdiensten, die soms botsen. De boekenreeks is opgebouwd rond drie hoofdpersonages die alle drie een eigen verhaallijn hebben, die mekaar af en toe wel raken, en die zeker met elkaar verbonden zijn. Een aantal typische elementen van fantasie komt terug, zoals de genoemde ‘oude rassen’, een verloren gewaande troonopvolger, vreemde oude profetieën, een bijna middeleeuws aandoende cultuur, maar er wordt creatief mee gespeeld. Verder zijn er mysterieuze overblijfselen van een oude hoogtechnologische beschaving en reuzeninktvissen…
Door de drie afwisselende verhaallijnen met regelmatig kleine cliffhangers wordt er spanning opgebouwd, die zeker nog niet opgelost wordt tegen het einde van het eerste boek, integendeel.
“Volgens mij vind ieder volk zichzelf de maatstaf,” mompelde Tarid tegen niemand in het bijzonder. (p. 175)
Het eerste boek ‘Keruga’ is vernoemd naar een eiland waarop de priesters (en priesteressen) van de godsdienst van de Almachtige wonen. Ogenschijnlijk een bloeiende godsdienst, maar de jonge priesteres-in-opleiding Alecia zit met veel twijfels en botst hard tegen de leer van een zekere Sedratus die een nogal droge op boeken gebaseerde praktijk vooropstelde. Wanneer ze op zoek gaat naar antwoorden op een aantal vragen krijgt ze bij een verborgen magische ‘spiegel’ die al lang niet meer gebruikt geweest is een beangstigend visioen van een reuzeninktvis die de wereld overspoelt. Met deze boodschap wordt ze op weg gestuurd naar de koning van Kartaalmon op het vasteland, waar ze nog nooit geweest is. Ze valt van de ene schok in de andere wanneer ze de buitenwereld doorkruist, en haar ontvangst in de hoofdstad is niet direct zo hartelijk. Maar als ze terug op weg gaat naar Keruga komt de echte schok pas! En ondertussen wordt ze geplaagd de twijfel over haar godsdienst, haar visioen, en de vraag of de duivelse Kraak en de Almachtige dezelfde zijn of juist niet zoals sommigen op het vasteland geloven.
Tegelijkertijd is er de verhaallijn van Frelik, een herdersjongen die een heel stuk verder op het continent leeft onder het bewind van de gevreesde krakenvorst waar de boeken naar genoemd zijn, een mysterieuze dictator waarvan verteld wordt dat hij zelfs de duivelse Kraak zelf kan beheersen. Zijn vriend heeft een plan om de belastingen te ontduiken waarbij een deel van de kudde geëist wordt, en hij voelt zich gedwongen mee te doen met noodlottige gevolgen. Hierdoor komt hij in grote problemen waar hij maar net uit kan ontsnappen, en vindt hij geheimen terug die van oudsher verborgen gebleven zijn, maar gaat hij ooit nog levend uit de tunnels geraken?
De derde verhaallijn draait om Tarid, die een gemengde afkomst heeft. Hij is half mens en half Hirita, één van de oude rassen die allemaal een speciale gaven hebben, en bovendien is hij afstammeling van een vorige koning die afgezet is. Samen met zijn Hirita-bloedbroeder gaat hij een poging doen om zijn troon op te eisen die al twee generaties door een andere familie is overgenomen, maar er blijkt weinig interesse te zijn in de stad. Onderweg redden ze iemand van één van de andere oude rassen, en de geruchten en voortekenen van een ongeziene oorlog stapelen zich op…
Al bij al een goed geschreven boek dat in een interessante wereld speelt. De personages zijn interessant (zeker Alecia) en de wereld is goed opgebouwd en soms verassend. De beschrijvingen van een natuur die soms heel dicht bij die van de Benelux aanleunt en soms helemaal niet zijn ook goed uitgewerkt, en de culturen van de oude rassen zijn ook interessant. Het grote nadeel van het boek is dat het niet compleet is, en er nog veel vragen blijven, niet alleen over hoe het verhaal afloopt maar ook over de geschiedenis. Wat is de zogenaamde ‘verlossing’ die lang geleden gebeurd lijkt te zijn waarnaar niet alleen de priesters van Keruga maar ook de mensen van de oude rassen naar verwijzen als een heel bepalende historische gebeurtenis uit een ver verleden? Waarom beschermen de oude rassen de mensheid eigenlijk? Hoe zit dat met die kraak?
(En zal Tarid ooit met vrouwen leren omgaan?)
Toen ik het de eerste keer gelezen had betekende dat een jaar wachten, maar deel 2 is ondertussen ook verschenen, en wacht dus ook op een bespreking hier…
Score: 4,5 / 5
(Johan Klein Haneveld; De Krakenvorst, boek 1: Keruga; 2016 Uitgeverij Macc)
'blog van Brambonius' 