Vanaf nu op cultuurshock.net…

Een aantal van mijn reviews zijn vanaf heden niet alleen hier te lezen, maar ook op de redelijk nieuwe site  cultuurshock.net, een cultureel gerichte site met Christelijke achtergrond. Het gaat om mijn recente concertreview van Sufjan Stevens, en de boekbesprekingen van ‘Love is an Orientation’ (Andrew Marin en Mere churchianity (Michael Spencer , verder aangevuld met een driedelige reportage van vorige zomer over het X-noizz Flevo festival (een christelijk muziekfestival) in nederland voor de Christelijke jongerensite breeze.be (deel een, twee, drie)

De bedoeling is dus dat ik in de toekomst af en toe  CD-reviews, concertbesprekingen en boekbesprekingen zou schrijven specifiek voor deze site, die nog in zijn kinderschoenen staat maar wel interessant is. Wat zeggen ze zelf over wat ze doen?

CULTUURSHOCK is een collectief van Vlaamse en Nederlandse auteurs die vanuit hun christelijke identiteit naar hedendaagse cultuur kijken. Kritisch, verkennend, ontdekkend, bewonderend.

Wat ons bindt, is een gemeenschappelijke passie voor Jezus én de cultuur waarin we vandaag leven. De auteurs komen uit verschillende christelijke hoeken, maar onderschrijven wel allemaal de apostolische geloofsbelijdenis, een van de eerste documenten van de vroege kerk waarin de essentie van het christendom werd vastgelegd en dat door christenen vandaag wereldwijd aanvaard wordt als een basistekst.

(Inderdaad, ik onderschrijf de apostolische geloofsbelijdenis, moest iemand daar ooit aan getwijfeld hebben -wat ik niet denk-)

Ik zou dus zeggen: ga allemaal eens een keer kijken… De site is nog maar aan zijn beginpunt, maar er staan al  interessante dingen op, en het kan alleen maar groeien!

shalom

Bram

Een nieuw soort van Christendom?

Het grote rijk is al een lange tijd gevallen. Dit land heeft een post-christelijke cultuur met hoge mate van secularisatie. De paus heeft al lang geen wereldlijke macht meer, de pastoor kan niet meer zeggen wat we moeten doen en laten. De kerk kan geen boeken verbieden en op de index zetten. De macht van de (hier katholieke) kerk op de politiek is niet zo groot meer. Het hele christenrijk is afgebrokkeld. Natuurlijk zijn er nog Christenen, en een aantal daarvan willen terug naar het Christenrijk. Conservatisme en heimwee naar de oude tijd zijn niet onlogisch als een wereldrijk aan stukken gevallen is en we nog in de naschokken zitten. Maar ik geloof niet dat ze ons een steek gaan helpen!

Nu moeten we vooruit kijken, onze ogen op Christus gericht,  en de ballast die ons daar in het verleden eerder in tegenhield  achterlaten. Ik geloof dat we als Christenen kunnen len moeten eren van ons verleden, en op dit vlak kunnen we duidelijk zien dat de mix van Christendom en wereldse macht meestal eindigde in een overwinning van de macht, en een verdwijnen van de invloed van de radicale boodschap van Christus. Ik geloof dat we als Christen verder moeten leren om niet afhankelijk te zijn van de machten van deze wereld, maar een leven leiden dat gefundeerd is in Christus, en dat dus waarschijnlijk ook af en toe zal botsen met die machten van deze wereld.

Macht, bezit, ja zelfs onze eigen status moeten ondergeschikt zijn aan de wet van de liefde, die ons ertoe verbindt te leven vanuit liefde voor God, de Schepper, en onze medemens (inclusief diegenen die we niet zo leuk vinden, ‘bemin uw vijanden’)… Daar kunnen we gerust de rest van de Schepping gerust aan toevoegen, want de roofbouw op de schepping die nu gebeurt  is niets anders dan een enorme middelvinger in het gezicht van God, de Kunstenaar.

Maar eigenlijk moeten we niet in de eerste plaats iets nieuws zoeken. We moeten gewoon de kern van christen herontdekken in deze nieuwe context. En deze kern is natuurlijk Christus, die ons niet alleen redt door zijn Menswording, Leven, Dood, en Opstanding, maar die ons ook uitnodigt, en oproept om totaal anders te leven.

En ik geloof dat die kern zeker aanwezig is in onze Christelijke tradities, maar alleen tot leven geroepen moet worden. En als we er dan 100% voor gaan, dan zal de wereld het verschil zien. Zeker zullen we tegenstand krijgen, maar niemand zal kunnen ontkennen dat God aan het werk is. Zoals bij St-Fransiscus, bij onze eigenste ‘grootste belgen’ de paters Damiaan en Daens, bij Moeder Theresa en Shane Claiborne, bij David wilkerson in de getto’s, bij new monastics en ‘punk monks’, bij de Christenen die ijveren tegen onrecht en armoede, en die christenen die de getroffenen in Haiti helpen ipv ze te beschuldigen van satanisme… Maar het hoeft niet zo opvallend, het kan ook gewoon ‘alledaags radicaal’ in kleine dingen daar waar we zijn…

Gisteren nog zag ik een nieuwe site die mij heel hard inspireerde, die van het ‘Revolt collective‘. Niet iets speciaal nieuws, gewoon een trouw zijn aan Jezus en de wet van de liefde. Gebed, actie en aanbidding hand in hand. Niet alleen verkondigen van Christus, maar vooral ook uitleven, en alles van ons leven erdoor laten doordrenken.

En ik sta zelf nog nergens. Maar ik wil leren om Hem te volgen, en leren bidden, en liefhebben… en hoop dat ook samen met mijn broers en zussen in Christus te kunnen…

vive la revolucion!!!

shalom

Bram

Oh nee… we created a monster… de atheistenbus…

christenen doen soms de meest bizarre acties om aandacht te krijgen en het geloof te verbreiden.  Sommige daarvan zijn grafisch en bepaalde van die dingen zijn redelijk bizar, beangstigend of totaal cultureel irrelevant… en meestal lopen we daarbij nog eens achter op de cultuur ook… Of erger…

Maar vrees niet. De atheisten willen ons inhalen. Hun o zo zinnige buscampagne heeft mensen hier in vlaanderen geïnspireerd om hetzelfde te toen…

Mijn vrees:

Ik wens ze veel succes…

***geeuw***

Bram

Hallo medechristentjes 2.0

‘Hallo medechristentjes’ was ooit de naam waaronder ik jaren geleden een hele tijd lang een soort van email-magazine rondstuurde over dingen allerhande die iets met mijn geloof te maken hadden. (zie voor het archief hier) Daar ben ik jaren mee doorgegaan op redelijk onregelmatige basis, maar uiteindelijk is dat toch gestopt toen andere dingen in mijn leven meer aandacht vroegen.

Ondertussen zijn we vele jaren verder, en ‘Hallo medechristentjes’ heeft lang stilgelegen, maar ik ben wel blijven schrijven en blijven nadenken. Een aantal van die dingen zijn terug te vinden op mijn blog hier natuurlijk. Meningen die ik vroeger had kunnen ook veranderd zijn, ik denk dat ik veel zaken die ik ooit gezegd heb anders zou nuanceren… Maar mensen veranderen altijd een beetje als ze op weg zijn.

Nu dus een ‘heropstanding’,   in de vorm van hallo medechristentjes 2.0 maar nu wil ik een keer proberen om wat interactiever aan de slag te gaan. in tegenstelling tot deze blog, die ook heel algemene en random onderwerpen bevat ga ik hier proberen om samen met andere Christenen op zoek te gaan naar de basis van ons geloof, en naar de beste manier om dat uit te leven in deze veranderende wereld…

iedereen is meer dan welkom om bijdrage te leveren…

shalom

Bram

een nieuwe start voor breeze.be

ziehier de totaal vernieuwde www.breeze.be, oftewel de eerste christelijke portaalsite van Vlaanderen, die gisterenavond ingehuldigd is door breeze, de jongerenwerking an het Evangelish Jeugdverbond. of lees het persbericht hier bij onze katholieke collega’s…

dit ziet er uit als een goede nieuwe start!!

shalom

Bram

mijn lelijke muziek(site) en goedgelovig.nl

(edit: de site is ondertussen van design veranderd. De extreme look is een beetje afgezwakt naar een minimalistische ‘courrier’-look… zonder veel kleuren of schreeuwerige toestanden, maar waarschijnlijk niet speciaal mooi, het blijft lo-fi he…)

Voor de grap had ik mijn muzieksite genomineerd bij de mockfish-award van .goedgelovig.nl, de verkiezing van de lelijkste christelijke website van belgië en nederland. Dat ik niet in de prijzen ben gevallen verbaast me niet, ik ben een beetje outsider in het christelijk wereldje en mijn wereldvreemdheid is van een heel andere soort dan die van de ‘gristelijke’ toestanden…

Maar nu heeft hun recencent Danny Butler alle sites die het niet gehaald hebben ook eens onder de loep genomen hier, en dat zegt hij over mijn site:
“Bram Cools’ Music Homepage. Een beperkte site met voornamelijk muziekdownloads. De muziek is een mengeling van aanbidding, folk en lo-fi en wijkt duidelijk af van de commerciële en wereldvreemde muziek die in veel kerken wordt vereerd als heilig. Op zich geen slecht idee, toch? Jammer dat de zang, arrangementen en tevens de instrumentbeheersing niet uit de verf komen. Het grote voorbeeld van Bram, Psalters, klinkt ook aardig chaotisch, maar wellicht wat meer bedreven. Misschien zijn er wat lessen te halen uit Talk Talk’s post-rock periode? Naast de muziek, wat links en een te lange beschrijving van de muziek heeft deze site alleen een hoop lelijkheid te bieden. Als je muziek wilt aanprijzen helpt een slimme en inspirerende verpakking daarbij.”
Ik kan daar best in komen in die kritiek:  Okay, de site is best lelijk, en heel snel en weinig doordacht ineengedraaid nadat ik voor rpmchallenge.com op een maand een ‘plaat’ had opgenomen, die nooit echt afgeraakt was op die tijd (spijtig genoeg hoor je dat al heel sterk in de eerste 2 nummers) Nu alles wat ik doe zal vrees ik geplaagd worden door anticommerciele-DIY-lofi filosofiëen. Courrier-fonts en simpele notepad-layout spreken mij wel aan en passen bij wat ik doe…

Dat het woordje wereldvreemd gebruitk wordt  niet als beschrijving voor wat ik doe maar voor de muziek die tegenwoordig in kerken gebruitk wordt zal ik ook als compliment kunnen opnemen veronderstel ik.

De muziektip van Danny Butler moet ik eens opzoeken, want de postrockperiode van talk talk ken ik totaal niet, voor mij is postrock meer silver mt zion, tortoise en godspeed you black emperor… Ik denk dat dat ook een generatieverschil is…Maar ik zal er zeker eens naar luisteren…

Op mijn facebookbandpagina heb ik als invloeden de volgende gegeven: psalters, Bob Dylan, spinvis, sufjan stevens, anathallo, wovenhand, miles davis, john michael talbot, cranberries, soul-junk, halfhanded cloud, danielson, daniel johnston, U2, rosie thomas en the innocence mission.

Voor de mensen die mijn muziek niet kennen: ik ben ooit begonnen met rammelige liedjes en heel experimentele geluiden op casette op te nemen, en van daaruit verder gegaan… Mijn roots zullen altijd in de lo-fi blijven liggen, ergens tussen avant-garde aan de ene kant en folk in de ruimste zin van het woordaan de andere kant, met accidenteel eender welke stijl ertussen waar ik zin in heb. Het zijn thuisopnames die rammelen soms (wat betekent lo-fi denk je?) en het is niet mijn ambitie om muziek te spelen die iedereen graag hoort, maar om voor de mensen die het wel graag horen zo goed mogelijk te doen. Al slaag ik daar mss ook niet altijd in.  Christelijke lo-fi is  obscuur en zal het altijd blijven veronderstel ik. Ik weet ook niet waarom Christelijke muziek  zo dikwijls neigt naar glad,  vlak, grootst-gemene-deler en inpiratieloosheid,  ik zou eigenlijk juist denken dat met onze God als Schepper dat we toch iets creatiever kunnen zijn…

Of ik ‘christelijke’ muziek speel dat weet ik niet. Ik ben christen en dat hoor je in mijn muziek, zeker omdat ik wel nummers schrijf die psalmen of aanbidding zijn, of soms bijbeltexten herwerk… Maar ik heb ook protestsongs, abstracte gedichten, songs over relaties of andere onderwerpen, en instrumentale muziek… Ik denk dat ik zowiezo moeilijk ga verstoppen dat ik christen ben, en ondanks dat heb ik meer fans die geen christen zijn dan in het christelijk wereldje… Ach Danielson, wovenhand en soul-junk hebben hetzelfde probleem…

en ik oja, ik beloof hierbij dat ik een andere site zal maken als mijn nieuwe projectje af is (werktitel: safe happy christian music for the conservative middleclass)

en nu klaarmaken om vanavond op te treden in Kortrijk…

shalom

Bram

internetgeschiedenis…

Lang geleden (bwah, begin jaren 2000 ergens) begon ik interesse te krijgen in het internet, en ook in christelijke sites. In die duistere dagen las ik onder andere regelmatig de artikelen op de site van relevant magazine  (iets wat ik allang heb opgegeven) maar ook de artikelen en bijbelstudies op de site van antithesis.com, wat later the christian counterculture project werd.  Zoals die naam al aangeeft was dat een interessante site, met gedachtenprikkelende artikels (ik denk dat Rob Schapfer, die de site runde, een soort post-reformed was of zo) Dat was voor ik iets wist over postmodern christendom, of zelfs christelijk anarchisme…

Op een bepaald moment verdween de site opeens gewoon van het net… Heel even stond er nog een Ghandi-quote:  “I like your Christ, but I do not like your Christians. Your Christians are so unlike your Christ.” en dan was het domein weg…

En ik was alles kwijt wat ik nog wilde lezen… Het hele verhaal heb ik nooit gekend…

Maar vandaag heb ik dankzij de belachelijk lange lijst websites op zoecarnate (voor iemand die 2 maanden vakantie heeft of zo?) ontdekt dat de site nog steeds te lezen is op één of ander web-archief.  Dus hier is de lijst met artikelen van de christian counterculture site, en hier is het artikel over harry potter dat ik al jaren kwijt ben, één van de weinige indertijd die niet meedeed met evangelische paranoia… Niet alle artikele, krijg ik open, maar ik kan proberen met versies van andere data uit de webarchieven…

Vreemd idee die webachieven die alles bijhouden, maar wel interessant…

shalom

Bram

platform 2026: denkgelag

 

platform 2026 is een nieuw initatief dat zich probeert af te vragen hoe de kerk eruit kan zien in 2026. Het eerste wat ze organiseren is het ‘denkgelag’ op 28 maart in het OM-gebouw (Zaventem), en daarom laat ik ze zelf even aan het woord: “Nieuw bier moet in nieuwe flessen. Daarom willen we met elkaar nadenken over hoe de Vlaamse kerk er in 2026 uit gaat zien. Nadenken hoe we beleefd kunnen geloven, zonder altijd beleefd te zijn. Hoe we geloof kunnen beleven, zonder in clichés te vervallen. Aan jou de vraag mee te brouwen.”

zie verder hier

heel interessant en ik wil zeker mee denken, alleen is die dag nogal moeilijk omdat Bram Cools die avond ook nog eens optreedt in Kortrijk…

Maar ik wil in de toekomst zeker deel zijn van de discussie…

Bram

nieuwe engelstalige muziekblog

ik heb nu ook een engelstalige muziekblog: http://bramboniusmusic.wordpress.com/… Tot nu to staan er links op naar vrij downloadbare muziek van de psalters, denison witmer, soul-junk en bram cools…

enjoy

Brambonius

Mark Driscoll II/zorg voor ouderen in je familie!!!

 

Een tijdje geleden had ik een post met een (voor mij redelijk eng) filmpje van Mark Driscoll, die op basis van 1 Tim 5:8 (In nederlands: “Wie niet voor de eigen familie zorgt, zelfs niet voor huisgenoten, heeft het geloof verloochend en is slechter dan een ongelovige.”) in het engels beginnend met ‘anyone’, wat door Driscoll door ‘a man’ wordt vervangen, concludeert dat de man diegene is die voor het gezin moet zorgen, en dat thuisblijvende vaders met werkende vrouwen not done zijn en door de kerk gedisciplineerd moeten worden. Ik vind dat zowiezo een heel vreemde conclusie van het gegeven vers, en om zijn amerikaanse rolpatronen te bevestigen aan de hand van dat vers is gewoon kortzichtig bijbelmisbruik… Maar waar gaat het vers dan over?

Het idee van mannen die gaan werken en vrouwen die thuisblijven is trouwens heel cultureel bepaald. Als we naar de cultuur in de oudere tijden kijken, zien we dat vrouwen evengoed  bijdroegen in het inkomen van het gezin (zie spreuken 31) Er was een grote nijverheid van thuiswerk, waarin vrouwen trouwens evengoed verantwoordelijk konden zijn als mannen (zie Lydia de purperverkoopster bijvoorbeeld) dus de veronderstelling dat alleen mannen buitenshuis gaan werken en vrouwen thuisblijven zonder iets te doen dat bijdraagt aan het gezin is een heel cultureel gekleurde veronderstelling, die komt uit onze ogen van na de industriële revolutie. Daarvoor bleven in veel situaties allebei de partners het merendeel van de tijd in de buurt van het huis, omdat er ofwel boerenarbeid, ofwel thuisambacht (ook door de vrouw) gedaan werdt, waarbij beide partners in de buurt van het huis waren om op de kinderen te letten… Het algemene idee van ‘de man gaat werken’, de vrouw blijft thuis, is zeker niet altijd logisch omdat het voor ons (en voor macho-amerikanen) cultureel zo is. Het vers gaat ook niet over dat ‘we’ voor ons gezin moeten zorgen, en als we dat niet doen dat we dan echt verkeerd bezig zijn. Concluderen dat die ‘iemand’ per se slaat op ‘de man als buitenshuis werkende’ is een heel enge visie en mist de kern!

En nu eens kijken naar de context Het staat midden in de uitleg van Paulus over de weduwen, eigenlijk een speciale categorie van weduwen die door de kerk werden onderhouden, in 1 Tim 5:3-16), en de zin is  deel van een lange griekse volzin-constructie (paulus gebruikt zinnen van soms een hele allinea, dat is in onze vertalingen te zien aan zinnen die met een voegwoord beginnen) Alleen al aan de vele voegwoorden zien we dat de hele passage samenhangt en alles betrekking op mekaar heeft. Dus het vers moet iets te maken hebben met de weduwen waar het over gaat, en kan niet zomaar los van de context gebruikt worden over rolpatronen binnen een gezin.

Misschien (waarschijnlijk) was mijn eerste conclusie verkeerd dat het ging over de weduwen een paar verzen eerder die wel familie hadden, en ipv er op los te leven daarvoor moesten zorgen, achteraf bekeken kan het goed zijn dat ik daar verkeerd in was, maar dan is de andere conclusie nog straffer, en voor mensen van deze maatschappij heel categoriek en iets waar we over moeten nadenken:

Bekijk het stuk (vanaf vers 3): als we naar de samenhang kijken, gaat het vers zelfs niet over zorgen voor specifiek je ‘eigen gezin’ als vrouw en kinderen, maar slaat het nog op de weduwen een paar verzen eerder die wel familie hadden, en die daarom afgewezen werden in de speciale categorie van weduwen waar de kerk voor zorgt die paulus hier beschrijft, omdat niet de kerk, maar hun familie de plicht heeft voor hen te zorgen!! En als hun familie dat niet doet, dan zijn ze erger dan een ongelovige. Dat is wat het vers bedoelt! En dan is het vers plots heel radicaal, want dan gaat het erover dat we niet alleen voor onze eigen vrouw en kinderen, maar ook voor weduwen in onze familie (grootmoeders,…) moeten zorgen als Christen, en anders die naam christen niet eens waardig zijn!!!

Ik heb de passage in alle mogelijke bijbelvertalingen herlezen. En de uit de context getrokken cultureel gekleurde conclusie dat de man diegene is die het geld moet binnenhalen door buitenshuis te gaan werken kan ik er nog steeds op geen enkele manier uithalen… Dat was geen issue is een wereld vol thuisnijverheid voor man én vrouw en zelfvoorzienende landbouw rond het het huis… Maar als de boodschap is dat we moeten zorgen voor oudere familieleden in nood als we het waard willen zijn om Christen genoemd te worden, dan is dat iets wat christenen in deze maatschappij terug moeten gaan ontdekken…

slik…

Dat heb ik nog nooit in een preek gehoord.

shalom

Bram