‘Raak de gezalfde des Here niet aan!’

‘Raak de gezalfde des Here niet aan!’

Die uitspraak krijg je soms in bepaalde Christelijke kringen te horen wanneer je kritiek hebt op (hun) Christelijke lijders. Een uitdrukking die ik altijd vreemd gevonden heb. En waar ik eigenlijk het ook niet mee eens ben om ze op die manier te gebruiken. Dat wil ik dus eens kort onder de loep leggen.

Waar komt de uitdrukking vandaan? Zoals te vermoeden komt hij ergens uit de bijbel, iets preciezer Uit een verhaaltje in het oude testament, dat te vinden is in 1 Samuel 24. r David, die op vlucht is voor Koning Saul, krijgt opeens de perfecte kans krijgt om zijn belager te doden, als hij zich met zijn mannen achterin een spelonk verstopt heeft waar saul ook binnenkomt. Maar dat weigert hij, omdat hij de gezalfde van de Heer niet wil doden: “De HEER verhoede dat ik mijn koning, Gods gezalfde, iets zou aandoen en mijn hand tegen hem zou opheffen. Hij is immers door de HEER zelf als koning aangewezen”. Samengevat: de uitdrukking komt van David die Weigert om zijn vijand te doden omdat die vijand door God gezalfd is als Koning van Israel…

De relevantie van dit verhaal om het toe te passen op moderne Christelijke leiders lijke me ver te zoeken eerlijk gezegd. De vergelijking tussen de zalving van een oud-israelische koning en die van een pinkster-predinkant (als dat woord ‘zalving’ al gebruikt wordt, wat in die kringen meestal wel het geval is.) bijvoorbeeld lijkt mij op geen enkele manier te vergelijken. En bovendien gaat het hier heel duidelijk om het doden van de vijand. Niet om het uitoefenen van kritiek. Uiteindelijk krijgt Saul, de gezalfde in kwestei ook kritiek van Samuel, en David van Nathan. Wat ze allebei verdiend hadden. Ook een ‘gezalfde’, als je dat woord voor een leider wil gebruiken, is een mens die fouten maakt en dan verantwoording moet afleggen aan anderen. In het geval van de israelische koningen waren dat profeten. In het geval van de brieven van Paulus leggen Christenen vooral verantwoording af aan elkaar. De brieven van het NT die aan kerken geschreven zijn zijn aan de hele kerk geschreven, en niet aan leiders trouwens…

Trouwens, wat betekent het woord ‘gezalfde’, en wat voor relevantie heeft het voor ons? Speciale figuren zoals koningen en profeten werden gezalfd in het oude testament. Maar het woord werd op een andere manier gebruikt ook: uiteindelijk ligt het belang bij dé gezalfde, de Messias in het hebreeuws, waar op gewacht werd en nog steeds wordt door sommige joden. Wij Christenen weten dat die niet gekomen is in de vorm van een politiek en militair leider die van Israel terug een vrij land maakte, maar in de persoon van Jezus, die een heel ander Koninkrijk kwam brengen. Jezus, de profeet, priester en Koning, waarvan alle gezalfden uit het oude testament maar een voorafspiegeling waren. Het woord christus is trouwens niet meer dan een vertaling van ‘messias’ of ‘gezalfde’. dus uiteindelijk wie is de gezalfde des Here waar het om draait? Jezus, de Christus!

Het woord Christen zou volgens sommigen zoiets betekenen als ‘kleine Christus’. Als dat zo is dan zijn we allemaal gezalfden op onze manier. En dan zou ‘raak de gezalfden niet aan’ toegepast eerder zoiets betekenen als dat we onze geloofsgenoten niet mogen doden… (Wat mij evident lijkt en een non-issue zolang we niet discussieren over oorlog tussen twee christelijke landen) Een andere vertaling die ik gehoord heb is dat het woord Christen iets betekent als ‘horend bij Crhistus’. In dat geval horen wij bij de Gezalfde, en is onze bedoeling om naar Christus te wijzen… Die trouwens ook interessante dingen zei over menselijk op zoek zijn naar macht:

“Gij zult u niet rabbi laten noemen; want een is uw Meester en gij zijt allen broeders. En gij zult op aarde niemand uw vader noemen, want een is uw Vader, Hij, die in de hemelen is. Laat u ook geen leidslieden noemen, want een is uw Leidsman, de Christus. Maar wie de grootste onder u is, zal uw dienaar zijn. Al wie zichzelf zal verhogen, zal vernederd worden en al wie zichzelf zal vernederen, zal verhoogd worden” Matt 23:8-12.

Uiteindelijk is er zoiets als het priesterschap van alle gelovigen. We hebben mensen nodig die dingen organiseren, en leiders, en leraars… (vul maar in) Maar de bedoeling is dat die ons helpen om geestelijk volwassen te worden, niet dat ze ons kleinhouden en dat wij gewone gelovigenj dienen om hun imperium in stand te houden of zoiets. We moeten allemaal samen werken en het Koninkrijk openbaar maken! En uiteindelijk is de enige middelaar tussen ons en God niet een mens, maar Jezus!

All praise to Him

shalom

Bram