Die ouderwetse Linkse rakkers van een kerkvaders toch…

Ik weet dat onze Westerse ‘links’ en ‘rechts’ dichotomie op politiek vlak weinig behulpzaam is, maar omdat mensen er nu eenmaal gebruik van maken wil ik even doen alsof ze inderdaad bruikbaar is…

Om één of andere reden worden Christenen dikwijls geassocieerd met ‘rechtse’ politiek. Wat in de praktijk waarschijnlijk wel dikwijls zo is, maar kijkend naar de bijbel en de kerkgeschiedenis vind ik dat toch redelijk vreemd. En ik vrees zelfs dat een aantal rechtse punten gewoon niet te verzoenen zijn met de bijbel, en met een groot deel van de Christelijke traditie. Zelfs de paus is, voor rechtse conservatieven toch, op economische, vlak redelijk ‘links’. Maar dat is nog niks vergeleken met de kerk uit handelingen, Fransicus, de eerste anabaptisten of veel andere Christenen  uit de geschiedenis, en met de bijbel zelf.

Laten we beginnen met een stukje kerkgeschiedenis

D e eerste christenen schreven dat als ze niet genoeg voedsel hadden voor de hongerige mensen die aan de deur kwamen, de hele gemeenschap ging vasten totdat iedereen een maaltijd kon delen. Wat een ongelooflijke economie van liefde. De eerste christenen zeiden dat als een kind sterft terwijl een christen extra voedsel heeft, hij schuldig is aan moord. Een van de kerkvaders, Basilius de Grote, zei het in de vierde eeuw zo: ‘Als iemand een man van zijn kleren berooft, noemen we hem een dief. En iemand die een naakte zou kunnen kleden, maar het niet doet – zou hij niet hetzelfde zijn? Het brood in je kast is van de hongerigen. De mantel in je kledingkast is van de naakten. De schoenen die je weg laat rotten, zijn van de berooiden.‘ Of in de woorden van Dorothy Day: ‘Als je twee jassen hebt, is er eentje van de armen.’ Geen wonder dat Johannes de Doper zo’n koppeling maakte tussen herverdeling en bekering:’Bekeer je, want het koninkrijk van de hemel is nabij’ en:’Wie twee stel onderkleren heeft, moet delen met wie er geen heeft’.
[Shane Claiborne, The irresistible revolution]

De hier geciteerde Basilius de Grote is niet zomaar een marginale linkse rakker die op café zijn mening verkondigde maar waar verder niemand naar luisterde, maar één van de drie Cappadocische Vaders, die minstens even belangrijk zijn voor de Oosterse kerk als Augustinus, voor veel protestanten en katholieken de oppperkerkvader, voor de Westerse kerk… Eén van de belangrijkste stemmen uit de vroege kerk die, die de door Shane aangehaalde woorden van Johannes de doper en Jezus actualiseert op een radicale manier…

Op zich is de bijbel trouwens even radicaal:

Jacobus 2:
14 Broeders en zusters, wat heeft het voor zin als iemand zegt te geloven, maar hij handelt er niet naar? Zou dat geloof hem soms kunnen redden? 15 Als een broeder of zuster nauwelijks kleren heeft en elke dag eten tekortkomt, 16 en een van u zegt dan: ‘Het ga je goed! Kleed je warm en eet smakelijk!’ zonder de ander te voorzien van de eerste levensbehoeften – wat heeft dat voor zin? 17 Zo is het ook met geloof: als het zich niet daadwerkelijk bewijst, is het dood. 18 Maar dan zegt iemand: ‘De een gelooft, de ander doet.’ Laat mij maar eens zien dat je kunt geloven zonder daden; ik zal u door mijn daden tonen dat ik geloof. 19 U gelooft dat God de enige is? Daar doet u goed aan. Maar de demonen geloven dat ook, en ze sidderen. 20 Dwaas, wilt u het bewijs dat geloof zonder daden nutteloos is?

Het idee van geloven als iets intellectueel dat los te koppelen is van de rest van ons leven is sowieso een moderne illusie, die waarschijnlijk mee heeft geholpen met het dechristianiseren van het Westen. Maar  vooral de houding van de Amerikaanse conservatieven met hun nadruk op strikt kapitalisme en individualistisch anti-socialisme (gebaseerd op de ‘wet van de sterkste’, terwijl ze heel ironisch op wetenschappelijk vlak evolutie volledig verwerpen) staat hier volledig haaks tegenop…

Zelfs de apostel Paulus, voor protestanten en fundamentalisten toch wel de top en ‘het van het’ in de schriftelijke canon zou nooit aan de kant staan van de ‘American dream’. Aan zijn leerlijk Timotheüs schrijft hij bijvoorbeeld het volgende:

1 Tim 6
6 Voor wie tevreden is met wat hij heeft, is het geloof grote winst. 7 Wij hebben niets in deze wereld meegebracht en kunnen er ook niets uit meenemen. 8 Wij hebben voedsel en kleren, laten we daar tevreden mee zijn. 9 Wie rijk wil worden, staat bloot aan verleiding, raakt in een valstrik en valt ten prooi aan dwaze en schadelijke begeerten die een mens in het verderf storten en ten onder doen gaan. 10 Want de wortel van alle kwaad is geldzucht. Door zich daaraan over te geven, zijn sommigen van het geloof afgedwaald en hebben ze zichzelf veel leed berokkend.

‘Linkse zever’ voor iemand die gelooft in de ‘American dream’ natuurlijk…

Onrealistisch gezever voor de verlichte moderne mens…

sja….

 

 

de Kerk II: Wij ZIJN de Kerk!!

Broeders en zusters;

Om terug te komen op een vorige post over ‘de Kerk’: Wij ZIJN de Kerk. Wij allemaal samen in Christus, alle christenen op deze planeet, zijn de Kerk, met grote letter K. Wij zijn één in Christus, en dan is er geen sprake meer van jood of heiden, belg of amerikaan, mannelijk of vrouwelijk, katholiek of evangelisch, emerging church of gesloten broeders,… Christus komt terug niet om een harem te verzamelen, maar voor zijn bruid!!!

Wij ZIJN de kerk. Wij allemaal samen zijn de Gemeente, om een ander woord te gebruiken dat meer evangelisch-protestants politiek correct is. De oude kerkgebouwen in dit land mogen grotendeels leeg zijn, zelfs tijdens de misvieringen die er nog zijn soms. Maar dat is niet het punt. De Kerk is niet te binden aan een gebouw, en een gebouw waarin geen christenen samenkomen heeft eigenlijk niets te maken met de Kerk… Elvis has left the building… De Kerk is daar waar wij Christenen zijn, leeft daar waar wij samenkomen. Sterker nog: wij christenen, wij zijn de Kerk. Elke keer als we samenkomen om het sacrament van brood en wijn te delen, uiten we onze verbondenheid met Christus in de herdenking van Zijn offerdood. Elke keer als we met 2 of 3 samenkomen in Zijn Naam, is Hij in ons midden. Daar zijn geen kerkgebouwen voor nodig, geen programma’s, geen ingewikkelde structuren… Gewoon samenkomen in Zijn Naam is de basis van de Kerk.

Natuurlijk is het goed om gebouwen te hebben, en hebben we nood aan organisatie en onderwijs, etc… Maar dat is niet waar de kerk om draait, het draait om Jezus, en om samen te zijn als christenen in gemeenschap. En we moeten beseffen dat elke plaatselijke kerk maar een ‘parochie’ is van de Kerk, de veelkleurige en heel diverse bruid van christus… Onze trouw moet in de eerste plaats uitgeen naar christus, en dus ook naar Zijn hele Kerk, in welke vreselijke staat die soms moge zijn. Boven onze trouwe aan eender welke plaatselijke kerk zijn we trouw aan de ene algmene universele ‘katholieke’ Kerk.

Nog een nootje: Zoals de apostolische geloofsbelijdenis zegt, geloven we in ‘één heilige katholieke kerk’, of zoals de protestantse vertalingen meestal zeggen om verwarring bij dat woord te vermijden: de ‘algemene’, of de ‘universele’ kerk. Dat woord katholiek (zelfde woord als in latijn en grieks) betekent niet ‘rooms-katholiek’, maar gewoon dat er één algemene, unversele Kerk is, de Bruid van Christus. Probleem met dat woord is dat tijdens de reformatie Luther en de andere reformatoren afstand moesten nemen van de ‘katolieke’ kerk van rome, die daarna het woordje katholiek voor zichzelf bleef claimen. Maar net zoals de oosters-orthodoxe kerk geen claim kan hebben op orthodoxie, hoeft de paus geen claim te hebben op de katholieke kerk. Want de bedoeling is dat alle Christenen orthodox zijn, en deel van dé Katholieke Kerk, die alle protestanten, rooms-katholieken, oosters-orthodoxen en kopten verenigt!!

Johannes de evangelist zegt dat Jezus zijn volgelingen een nieuw gebod gaf: “Ik geef jullie een nieuw gebod: heb elkaar lief. Zoals ik jullie heb liefgehad, zo moeten jullie elkaar liefhebben.  Aan jullie liefde voor elkaar zal iedereen zien dat jullie mijn leerlingen zijn.” (Joh 13:35-36) Hebben wij binnen de kerk, zowel binnen de kleinste groepjes die uiting van de Kerk zijn als binnen het geheel van de veelkleurige Kerk vol verschillen en moeilijkheden tussen Christenen mekaar lief op een manier waarop de ‘iedereen kan zien dat wij Zijn leerlingen zijn’?

shalom

Bram

Neo-monastiek (new monasticism)

dag beste ingebeelde lezertjes;

Voor diegenen die niet zoals ik vanalle christelijke stromingen hebben onderzocht de laatste tijd, zullen sommige woorden en namen die ik gebruik redelijk onbekend zijn, daarom gaan we er eens een paar verklaren, we beginnen met het ‘new monasticism’, waarvoor ik het nederlandse woord ‘neo-monastiek’ voorstel (als zelfstandig en bijvoelgijk naamwoord) want er bestaat voorzover ik weet geen nederlandse term voor. De engelse term is trouwens op die manier ook maar in gebruik sinds 2004 trouwens.

Mijn kennismaking met het idee kwam van het levensveranderende boek ‘the irresistible revolution’ van Shane Claiborne, die zelf leeft in een nieuw-monastieke gemeenschap ‘the simple way’, maar er zijn veel meer interessante dingen over de beweging te zeggen. Nieuwe monastiek, dat gaat dus over een soort van ‘nieuwe monniken’, en een nieuw soort van kloosterleven… Op zich is dat idee al iets redelijk speciaals in deze wereld, ik denk dat er bijvoorbeeld in belgië heel weinig roepingen zijn in de kloosterordes, als er al zijn, veel kloosterordes zijn aan het vergrijzen tot de laatste het licht uit doet… Ook is het heel opvallend dat monniken in het christendom wel algemeen voorkomen bij katholieken en orthodoxen, maar zo goed als afwezig zijn in protestantse kerken en alle afgeleiden daarvan; de eerste kwamen op in de anglicaanse kerk rond 1850, en bij andere protestantse orden, meestal lutherse spreken we van meestal heel kleine pogingen vanaf iets voor de jaren 50 vorige eeuw. De bekendste nieuwkomer is evenwel de eucemenische orde van Taizé, die waarchijnlijk zonder al te veel concurrentie de meest opvallende nieuwe kloosterorde van de 20ste eeuw is.

Maar de beweging waar shane Claiborne ongewild de woordvoerder van werd door zijn eerste boek te schrijven is nog net iets anders. De neo-monastiek mag dan eucemenisch zijn, maar veel van de inspiratie komt uit protestantse hoeken van het christendom die eigenlijk absoluut geen kloosterneigingen kennen: Claiborne zelf is een (post-)evangelical met onder andere roots in Willow Creek, en de ‘missio dei’ gemeenschap heeft zich aangesloten bij de mennonieten (anabaptisme), en de hele beweging wordt ook wel gelinkt met de ‘emerging church’ door sommigen, en er zijn ook banden met de katholieke kerk, al was het door de inspiratie van mensen als Dorothy day, Moeder Theresa, en de traditie van bijvoorbeeld St-Fransiscus en St-Benedictus…

Waar gaat het om? Om mensen die als Christen samen in gemeenschap leven, bidden en zorgen voor hun medemens. Dat moet niet als celibatair zijn, getrouwde koppels al dan niet met kinderen kunnen evengoed deel zijn van een neo-monastieke gemeenschap, en die zowel betrokken willen zijn bij de mensen die niet meekunnen in de maatschappij, als een ‘gedisciplineerd complentatief leven’ willen leiden. Niet dat daarom de leden altijd in hetzelfde huis wonen, of dat ze niet zouden werken verder, maar die twee dingen zijn wel heel belangrijk. Verder kunnen we heel wat leren over de beweging van de de twaalf principes van de neo-monastiek, zoals in 2004 geformuleerd op een conferentie die het officiële begin van de beweging vormde:

1- Verhuizen naar door het ‘Rijk’ verlaten plaatsen.
2- Delen van economische middelen met leden van de gemeenschap en de behoeftigen.
3- Gastvrijheid ten opzichte van de vreemdeling.
4- Aan de kaak stellen van raciale scheiding binnen de kerk en de samenleving, en actieve inzet voor rechtvaardigheid.
5- Nederige onderwerping aan Christus’ lichaam, de kerk.
6- Actieve vorming van leden van de gemeenschap als discipelen van Christus en gehoorzaamheid aan de regels die in de gemeenschap gelden.
7- Het bevorderen van een gezamenlijk leven van gemeenschapsleden.
8- Steun voor celibataire singles naast monogaam getrouwde koppels en hun kinderen.
9- Wonen in de directe omgeving van leden van de gemeenschap die leven volgens dezelfde regels.
10- Zorg dragen voor de schepping die God ons heeft gegeven en ondersteunen van lokale economie.
11- Bevorderen van vrede te midden van geweld en geweld oplossen binnen de gemeenschap in de geest van mattheus 18.
12- Toewijding aan een gedisciplineerd contemplatief leven.

Daar kunnen we verschillende opmerkingen bij maken. Bij regel 1 zien we dat het woord ‘Rijk’ (empire) gebruikt wordt, dit in navolging van de woorden van de eerste Christenen in het romeinse rijk(en bepaalde Christen-anarchisten), waarbij de US of A bekeken worden als een equivalent daarvan. Ook het gemeenschappelijk delen van goederen is in de eerste plaats afkomstig van de kerk uit handelingen… De grote verschillen met de ‘echte’ kloosters is dat er geen echte geloften zijn (van celibaat, armoede, gehoorzaamheid bij de meeste ordes) dat er meestal geen speciaal habijt is qua kledij, en dat er ook getrouwde mensen toegelaten worden, iets dat wel voorkwam bij bepaalde oude keltische kloosters, maar toch wel uitzonderlijk is. Ook zijn de leden zoals duidelijk is geen echte ‘geestelijken’, maar leken…

Op zich zijn er natuurlijk ook overeenkomsten met christelijke hippie-communes, die waarschijnlijk ook wel zulle bijgedragen hebben tot het ontstaan van deze beweging. De elementen van uit de wereld gaan, en in gemeenschap samenleven komen we hier ook al tegen, maar de nieuwe elementen van sterke nadruk op zowel sociale betrokkenheid als een gestructureerd contemplatief leven zijn denk ik wel de sterkste kenmenken van de beweging, en ook diegene die het monastieke karakter vormen, en een brug leggen met de traditie van bepaalde kloosterorden. Verder is ook de invloed van anabaptisme duidelijk, met een nadruk op de bergrede, en leven volgens de woorden van Jezus, en een oproep tot geweldloosheid, wat mooi overvloeit in een ‘uit de wereld, maar wel ten dienste van de mensen’ dat actieve kloosterordes altijd hebben gehad…

Dat kan bij mij niet anders doen dan inspireren!!

shalom

Bram

zie ook :

artikel in trouw.nl
new monasticism
jesus manifesto

nog vanalles…

Voor mensen die nog niets gelezen hadden van de door mij al eerder aangehaalde shane claiborne, hier is een radio transcript (engels) van een radio-interview met de mens, heel interessant. Verder heb ik nog een interessant blogberichtje van de emerging blog guru tallskinnykiwi over de invloed van de recessie op dure christelijke conferenties (ook engels) en als we toch in die richting zijn een jesus manifesto stukje (idem) over wat als er in 2012 een enorme crisis zou zijn (de volgende presidentstermijn begint dan denk ik, heeft niet veel met de maya’s en het seine van hun kalender te maken te maken) en een bedenking van blogger relirel over armoede en de beurscrisis (check de bono quote!) Om af te sluiten nog een stukje van Matthijs de post-evangelische reiziger over de opwekking die volgens vele christenen eraan zit te komen, eindelijk in het nederlands…

shalom

Bram

Het Koninkrijk: shane claiborne, mijn vineyard roots, …

voor diegenen die het nog niet doorhadden, de laatste tijd heb ik vanalle leesvoer gehad uit diverse christelijke hoeken. Eén stroming die me interesseert is die Greg boyd een ‘grassroots Kingdom movement’ noemt, onder andere shane claiborne, de new monastics, en andere Christenen die, gebaseerd op de woorden van Jezus, willen bouwen aan het koninkrijk van God in deze wereld.

Dat koninkrijksidee, waar ikzelf ook al lang visie voor heb; is soms helemaal niet zo logisch voor alle Christenen, bijvoorbeeld sommige dispensationalisten zullen zeggen dat het Koninkrijk waar Jezus over praatte alleen voor Israel was, en afgewezen geweest is, en dat het koninkrijk pas op aarde zal komen in het duizendjarig rijk, na de opname en de verdrukking en weet ik wat nog allemaal… Maar omdat ik wel wat heb rondgehangen in vineyard-kringen, heb ikzelf al veel gehoord over het Koninkrijk van God, zoals de evangeliën het leren.

Nu was ik toen ik jonger was, als zoon van een vinyard-voorganger die op vanalle vineyard-conferenties en zo was, niet altijd bepaald overgeinteresseerd in de vineyard, omdat ze naar mijn gevoel teveel bezig waren over ‘de vineyard’. Zo een beetje zoals de ‘emerging church blogosphere’, waar wel zinnige dingen gezegd worden, maar na een tijdje komt het enorm mijn oren uit om emerging dit en emerging dat te moeten lezen heel de tijd… Op die manier heeft het hele vineyard gedoe mij een beetje geirriteerd omdat ze teveel over zichzelf bezig waren, in vineyard doen we dit, in vineyard waarderen we dat… Misschien ten onrechte, dat weet ik niet… Maar dat was mijn indruk die ik soms had toen ik jonger was. Ach, de rebelse jeugd…

Maar wat bijvoorbeeld wel interessant was, zijn sommige dingen die ik gehoord heb over de persoon van John Wimber, zeker hoe hij begonnen is. Wat mij altijd is bijgebleven is een verhaaltje (dat ik nergens op het net gevonden heb, dus ik parafraseer het uit een ver geheugen) waar de uitdrukking “doin’ the stuff”, die in vineyard blijkbaar wel veel gebruikt wordt, vandaan komt:
John als jonge bekeerling was de bijbel aan het lezen, en las in dat vreemde boek over Jezus, die zieken genas, boze geesten uitdreef, rondhing met zondaars en outcasts, en het over ‘zorgen voor de minsten mijns broeders’, en las dat Jezus zijn volgelingen opdroeg om hetzelfde te doen… Dus ging hij naar de gemeenteleiding en vroeg zoiets van – “when are we gonna do the stuff”?
– “what stuff?”
– “you know… like in the bible, healing the sick, casting out demons, handg out with the sinners ans stuff”
– “ehhhh…”
Toen kwam er een hele uileg over dat ze dat soort dingen eigenlijk niet deden, en waarschijnlijk de redenen en zo… Maar John wimber heeft de dingen die visie van Jezus deed nooit losgelaten,en dat is later, naast die andere nadruk op aanbidding (iets waar ik het nu niet over ga hebben, moet me nog bezinnen over dat onderwerp…), een basis geweest van hoe hij kerk zag. Een Koninkrijksvisie, waarin uiten van liefde aan mensen in nood belangrijk was. Een Charismatische benadering ook, want Wimber is bekend geworden doordat hij leerde dat we in de praktijk van alledag kunnen bidden voor Gods optreden, voor wonderen zoals genezingen of zelfs uitdrijven van demonen… en het werkte nog ook.

Een andere uitspraak van John Wimber die mij bijgebleven is, ging over zijn visie voor het hele Koninkrijk, de Kerk, waarbinnen Vineyard maar een klein deeltje is, en John wimber verwachtte ook niet dat zijn beweging voor altijd zou blijven bestaan, blijkbaar achtte hij een levensduur van 20 jaar genoeg. En dat was meer dan 20 jaar geleden dat hij dat zei… Hij stelde het belang van de Kerk, of het Koninkrijk, boven dat van zijn eigen beweging… Ik denk dat we daar ook van kunnen leren als Christen… Op zich hou ik wel van het idee ‘wij leggen deze nadrukken als Christen, maar we waarderen andere Christenen die andere nadrukken leggen, en andere bijbelinterpretaties even hard, en we zijn allemaal Zijn kinderen, die aan Zijn Koninkrijk moeten bouwen samen, we zijn allemaal deel van 1 Kerk, 1 Koninkrijk’.

Nu wat is de connectie tussen wat Greg Boyd ergens de ‘grassroots kingdom movement’ noemt, zoals shane Claiborne en de new monastics, en de koninkrijksvisie van vineyard? Heel veel, eigenlijk lijken ze redelijk op mekaar, al zijn er wel heel andere nadrukken, bij vineyard ligt er een charismatische, bovennatuurlijke nadruk op de doorbraak van het Koninkrijk, en bij de new monastics ligt de nadruk op het menselijke gemeenschapsaspect, op Jezus volgen en groeien in liefde voor de ‘minsten’.

Twee Kanten van het Koninkrijk… Ik denk dat ze mekaar kunnen aanvullen… En dat zou heel interessant zijn… Ondertussen blijven we bidden:

Onze Vader in de Hemel
Uw Koninkrijk Kome
en Uw wil geschiede op aarde als in de hemel
Amen

shalom

Bram

het verhaal van Dirk Willems, martelaar

Een straf en droef verhaal uit de tijd van de Inquisitie. Dirk Willems is één van de grote martelaren uit de tijd van de eerste wederdopers, en nog steeds een inspiratiebron vandaag voor veel (neo-)anabaptisten.

Het verhaal is redelijk kort. Dirk was een jonge man die, zoals het wederdopers betaamde, zich terug liet dopen en wilde leven in navolging van de woorden van Jezus, maar dat soort van gedachtengoed was niet zo populair bij de inquisitie (de radicale reformatie was trouwens ook al verworpen door de protestanten van de ‘gewone’ reformatie als te ver gaand.) Zijn misdaden: De brave man had een kleine huiskerk, en doopte zelf ook verschillende mensen die serieus Jezus wilden volgen als wederdoper.

Om die reden werd hij gevangengezet, en op één of andere manier kon hij toch ontsnappen. Het was toen winter, en het vroor hard, en hij kon ontsnappen over het ijs, maar werd achtervolgd; Toen zijn achtervolger door het ijs zakte, en om hulp vroeg, kwamen de radicale woorden van Jezus in de praktijk; ‘heb uw vijanden lief’. Dirk hielp zijn achtervolger uit het ijs, en redde zo zijn leven, maar werd terug gevangen genomen…

Ondanks het feit dat zijn achtervolger voor zijn leven pleitte werd hij op 16 mei 1569 na zijn proces toch op de brandstapel verbrand. Vanop de brandstapel waren zijn laatste woorden een herhalend ‘O mijn Heer, mijn God’.

shalom

Bram

van the anabaptist network…

Voor diegenen die het woord niet kennen: anabaptisme (valt meer over te zeggen dan deze wikipedia), een deel van de radicale reformatie, was een stap verder in de reformatie, en een interessante stroming die meestal te weinig aandacht krijgt, zeker in evangelische kringen. En dat ondank het feit dat bijvoorbeeld het herontdekken van de volwassendoop in bijvoorbeeld baptistische, en evangelische kringen heeft in deze groepen, die hier historisch ook de wederdopers genoemd werden.

Anabaptisten zijn verder ook van groot belang geweest in het oprichten van de zogenaamde ‘peace churches’ (vooral in amerika) en hebben altijd veel nadruk gelegd op discipelschap, in de zin van het volgen van Jezus, meestal met nadruk op de bergrede. Ook de nadruk op gemeenschap onder gelovigen is meerstal heel sterk, zo zijn de de Amish, die mensen in het zwart die theologisch gezien tegen moderne technologie zijn, niet los te zien van hun anabaptistische roots… De invloed van het anabaptistisch erfgoed is ook sterk te vinden in de new monastic movement, en ook een aantal leden van de psalters hebben mennonitische roots…

Dat gewoon als een introductie voor mensen die er nog nooit van gehoord hadden. En wat ik wilde zeggen was ook dat het anabaptist network (UK) onder andere 2 heel interessante cursussen op hun site heeft staan, voor zij die genoeg engels kunnen en pdf kunnen lezen:

taking jesus seriously gaat over volgeling van Jezus zijn, en de woorden van Jezus serieus nemen, en hoe dat in de anabaptistische traditie bekeken wordt.

after Christendom: following Jesus on the margins is ook interessant, gat over het feit dat we in een post-christelijke samenleving zitten, al betekent het engelse Christendom nog iets anders, namelijk een Christenrijk dat de samenleving beheerst, en dat nu niet meer bestaat. Deze cursus geeft, weer vanuit anabaptistisch standpunt, een zicht op de plaats van de kerk in de samenleving en de uitdagingen van de kerk in een post-christelijke samenleving.

Heel interessant

shalom

Bram

zie je vijanden graag!!

Nu gaan we nog eens de moeilijkere kant op… Maar echt, Christendom is niet simpel, integendeel, het vraagt alles van je: je hart, je ziel, je verstand! Aan de ene kant is er vrijheid in christus, aan de andere kant is er die ene grote wet die samengevat wordt in ‘bemin God boven alles en je naaste als jezelf’, alhoewel Paulus zelfs ergens zegt “Want de gehele wet is in één woord vervuld, in dit: gij zult uw naaste liefhebben als uzelf”. En een deel van dat grote gebod van de liefde, misschien wel het moeilijkste, is dat we niet alleen onze vrienden, ook onze vijanden lief moeten hebben. Ik geeft even de versie uit de vlakterede van Jezus(Lucas 6b:27vv):

heb je vijanden lief, wees goed voor wie jullie haten, zegen wie jullie vervloeken, bid voor wie jullie slecht behandelen. Als iemand je op de wang slaat, bied hem dan ook de andere wang aan, en weiger iemand die je je bovenkleed afneemt, ook je onderkleed niet. Geef aan ieder die iets van je vraagt, en eis je bezit niet terug als iemand het je afneemt. Behandel anderen zoals je wilt dat ze jullie behandelen.

Dit is natuurlijk heel radicale lering, die tegen ons hele menselijke zijn ingaat op het eerste gezicht. En die blijkbaar door veel christenen niet echt zo serieus gelezen wordt als ik zo rond mij en her en der in de geschiedenis van het Christendom kijk. Maar toch is het een belangrijk deel van de leer van Jezus, zoals die ook door de eerste christenen geleefd werd, en wordt het gebod van vijanden-liefde ook na-geëchood door veel verzen in de brieven van Paulus, Johannes en Petrus… Jezus doet het zelf ook in zijn leven, en kan over het algemeen als redelijk geweldloos gezien worden (behalve tegen de tafels van de geldwisselaars in de tempel) Als bij zijn arrestatie Petrus hem verdedigt en één van zijn arresteerders een oor afslaat, dan doet Jezus het laaste genezingswonder van zijn bediening, en zet het oor er terug aan… Geweld gebruiken tegen vijanden is er niet bij in het nieuwe testament, integendeel, de vijand is een mens zoals wij…

Nu wat betekent die ‘vijanden-liefde’? Dat we iedereen leuk moeten vinden? Integendeel, ik denk dat het duidelijk gaat om onze houding tegenoevr de mensen die we zelf op wederzijdse basis ‘niet leuk vinden’  en die ons zelfs willen bedreigen, onderdrukken, etc… Jezus (en ook paulus) roept op om nooit met geweld onze vijand aan te pakken, maar om  hem goed te doen, het beste voor hem te wensen, voor hem te bidden, etc… Allemaal dingen die tegen onze menselijke natuur ingaan, en allemaal dingen waar we weinig mee bezig zijn in ons hedendaags christendom… Een concretisering van de boven aangehaalde verzen richting onze samenleving zoals de onderstaande heb ik nog niet veel gezien eigenlijk:

zie je vijanden graag,
doe goed aan de mensen die je irriteren
en die het niet met je eens zijn
of die het beter hebben dan jij
die wel hebben wat je niet hebt,
en waarvan je vindt dat je er zelf meer recht op hebt
zegen diegenen die je minachten
bid voor hen die je benadelen
als iemand je op je wang slaat,
bied hem dan de andere aan
als iemand je auto wil stelen
geef hem je GPS erbij
als iemand je mp3-speler eist met geweld
geef hem je GSM erbij
geef aan diegenen die van je stelen
en eis niet terug wat ze afpakken…

Maar het geeft wel goed weer wat Jezus eigenlijk bedoelt. Al heb ik zoiets nog niet veel gehoord in een preek… Vijandenliefde (en het daaruitvolgende pacifisme) zijn blijkbaar niet zo populair, zelfs niet onder de volgelingen van Christus! Als zijn er wel anderen die die woorden van Jezus serieus nemen, zoals Ghandi en Mandela, mensen die letterlijk de wereld hebben verbeterd, door zich te baseren op een stuk van het onderwijs van Jezus.

Waarom negeren wij als Christenen die verzen dan zo????

shalom

Bram

‘pro-life’ zijn als christen

Met alle verkiezingstoestanden in amerika valt het me weer op dat amerikaanse christenen dikwijls ‘one-topic-voters’ zijn, net zoals veel christenen hier in vlaanderen trouwens denk ik. Blijkbaar is het voor bepaalde christenen dikwijls belangrijk om te stemmen op diegene die ‘pro-life’ is, en doet de rest er weinig toe. Dat vind ik persoonlijk redelijk gevaarlijk, maar wie ben ik…

‘pro-life’ betekent dan eigenlijk vooral zoiets als ‘tegen abortus’. Nu ben ik zelf geen grote voorstander van abortus. Integendeel, ik geloof (zoals de meeste christenen, en ook andere mensen) dat het menselijk leven al lang voor de geboorte begint, en dat de mens eigenlijk begint te bestaan bij de conceptie, en ik ben tegen het beëindigen van een menselijke leven, ook als het per ongeluk nog niet geboren zou zijn. Zeker om redenen van ‘het past niet nu’. geen mens is een mens, een leven is een leven… Natuurlijk zijn er moeilijke situaties, en soms kan een moeder gered worden door abortus, en dan is één mensenleven opofferen beter dan 2 verloren laten gaan. Maar blijft dat een ongeboren mensenleven een mensenleven is, even leven als een pasgeboren baby.
Een reden om mensen die een abortus hebben laten doen te haten, of om zoals sommige gekken doen de aborterende doktors dan maar te vermoorden is dat evenwel niet natuurlijk. Integendeel, mensen die een abortus gehad hebben afwijzen gaat ze weinig goed doen, en ons ook niet. Liefde moet er blijven zijn. Zeker voor vrouwen die zoiets zwaar hebben meegemaakt als een leven dat in hun groeide te hebben laten verwijderen. Dat doet iets met je. 

(ook is het de vraag of abortus verbieden zin heeft op één of andere manier, dat lijkt me de meest oppervlakkige en de minst zinnige manier om ermee om te gaan.)

Wat wel is om over na te denken: eigenlijk zouden we als we toch zo fanatiek tegen abortus zijn klaar moeten staan om babies en tienermoeders op te vangen… Niet dat ikzelf dat ben trouwens… Het is makkelijk om een opinie te hebben natuurlijk, maar leven we er ook naar?

Maar waar ik het vooral over wilde hebben: wat ik echt niet snap en wat er bij mij helemaal niet in gaat, is dat om één of andere reden ‘pro-life’ behalve ‘anti-abortus’, ook dikwijls geassocieerd wordt met dingen die eigenlijk vooral ‘pro-death’ zijn; als pro-wapens, pro-oorlog, pro-doodstraf, etc… En meestal ook niet erg voor het millieu geven, om het leven van onze medeschepselen en ‘onze zuster, moeder aarde’ (zoals St-fransiscus onze planeet noemt in zijn zonnelied), in het geval van dat vreemde palin-vrouwmens zelfs tegen het klasseren van de ijsbeer als bedreigde soort omdat dat last oplevert als amerika olie en gas wil boren aan de noordpool… Maar daarover ga ik het deze keer zelfs nog niet hebben.

We houden het gewoon op mensen. Het ging dus over een christelijke visie, en waar moeten we dan beginnen? “Bemin Uw naaste als uzelf, en God bovenal’ zegt Jezus als samenvatting van de wet, en ergens anders zelfs nog radicalere dingen als’heb uw vijanden lief’. Ik zou denken dat dat betekent dat we als christen dus van onze medemens moeten houden, zelfs van onze vijanden, en ze dus niet zomaar willen bombarderen, of executeren, of een geweer in onze nachtkast hebben liggen voor als iemand iets van onze spullen pikt dat we die dan overhoop kunnen knallen… Dat is heel ‘unchristlike’ allemaal. Het doden van een mens is altijd een heel moeilijke zaak, en ik geloof dat we zeker als Christen daar nooit licht mee om mogen gaan. Of het ‘gij zult niet doden’ in alle gevallen een bindende regel is, of dat die in sommige gevallen bekeken moet worden (zelfverdediging bijvoorbeeld) daar zijn christenen het niet over eens. Maar als Jezus zijn discipelen tegenhield om de mensen die hem kwamen halen voor zijn executie, en de door petrus in een poging Jezus te verdigen verwonde soldaat geneest en zijn oor teruggeeft, dan denk ik dat we er toch serieus over moeten nadenken zelfs in gevallen waarin mensen ‘van de wereld’ het heel obvious vinden om te doden. Als we kijken naar Jezus, dan zien we dat Hij liever gedood werd dan zelf iemand te doden, een houding die veel christenen ook hadden in de eerste eeuwen, toen christenen effectief ook veel kans liepen om voor hun geloof voor de wilde beesten geworpen te worden en zo. Liever nog zelf sterven dan andermans leven te nemen is heel radicaal, maar Christus volgen is toch radicaal, niet?

Wat is de conclusie? Ik denk dat een consequent ‘pro-life’ zijn als christen veel verder gaat dan ‘one-issue-voting’ vanwege een standpunt over abortus. Ten eerste gaat het om respect voor alle (menselijk) leven, en ten tweede is het niet iets wat in de eerste plaats van belang is als we stemmen, maar iets dat we in ons eigen leven toepassen, in ons leven voor elke dag, en in keuzes die we maken.

Het kopen en steunen van slaafvrije chocolade bijvoorbeeld is evenzeer pro-life en van evenveel belang… Elk mensenleven is kostbaar! Dat van geboren en ongeboren mensen, dat van mensen die leuk en niet leuk zijn, die in de verkeerde landen met de verkeerde ideëen geboren worden, etc… Dat van die irritante bedelaar, die arrogante politieker, die vunzige rapper, dat meisje dat alleen zit in de klas…

Ik ben er nog niet helemaal uit, volgens mij is er veel meer te doen, maar ik zie het allemaal niet duidelijk genoeg… Maar één ding weet ik, als Christen zijn we inderdaad geroepen om ‘pro-life’ te zijn. Voor alle (menselijk) leven, en dat is van heel groot belang!

Mogen we allemaal leren liefhebben
God, onze medemens en onszelf liefhebben,

shalom

Bram

paar quotes nog:
For this cause I too am prepared to die, but for no cause, my friend, will I be prepared to kill. – Mohandas Gandhi

It is impossible to imitate Jesus, dying on the cross for those who crucified him, while at the same time killing people on the grounds that they are against political freedom. It is impossible to love your enemies and bless those who persecute you, while at the same time defending your right to political freedom by killing those who threaten you. – Gregory Boyd, The Myth of a Christian Nation, 150

Following Jesus is simple, but not easy. Love until it hurts, and then love more. – Mother Teresa

The world has seen Christian extremists who will blow up abortion clinics and dance on the doctors’ graves. We have seen Christian extremists who hold signs that say, “God hates fags.” The world has seen Christian extremists who declare war in the name of the Lamb. But where are the Christian extremists for love and grace? – Shane Claiborne, The Irresistible Revolution, 271

To get rid of an enemy one must love him. – Leo Tolstoy

Do people think that government workers in Iraq are any less human than those in Oklahoma City? Do they think that Iraqis don’t have families who will grieve and mourn the loss of their loved ones? Do people believe that the killing of foreigners is somehow different than the killing of Americans? – Timothy McVeigh, “Essay on Hypocrisy”, 1998

War creates peace like hate creates love. – David L. Wilson

heersen of dienen??

Ongeveer 2000 jaar christendom, en hoeveel is er misgegaan in die 2 millenia? Hoeveel van wat juist niet de bedoeling was is er gebeurd in de loop van onze Christelijke geschiedenis? Inplaats van het Koninkrijk van God hebben wij mensen 2000 jaar aan onze eigen koninkrijken gebouwd, en hebben dus niet veel anders gedaan dan de wereld rond ons, en soms zelfs stukken erger…

Wat was eigenlijk de bedoeling? Jezus kwam op aarde en predikte dat het Koninkrijk naderbij was. Een Koninkrijk niet als de koninkrijken van deze wereld, maar juist een koninkrijk van een nieuwe orde waarin de menselijke volgorde van macht en belangrijkheid blijkbaar omgekeerd is: l

Marcus 10:42 En Jezus riep hen tot Zich en zeide tot hen: Gij weet, dat zij, die regeerders der volken heten, heerschappij over hen voeren, en hun rijksgroten oefenen macht over hen. 43 Zó is het echter onder u niet. 44 Maar wie groot wil worden onder u, zal uw dienaar zijn; en wie onder u de eerste wil zijn, zal aller slaaf zijn. 45 Want ook de Zoon des mensen is niet gekomen om Zich te laten dienen, maar om te dienen en zijn leven te geven als losprijs voor velen.

Mattheus 23:7b Gij zult u niet rabbi laten noemen; 8 want één is uw Meester en gij zijt allen broeders. 9 En gij zult op aarde niemand uw vader noemen, want één is uw Vader, Hij, die in de hemelen is. 10 Laat u ook geen leidslieden noemen, want één is uw Leidsman, de Christus. 11 Maar wie de grootste onder u is, zal uw dienaar zijn.

En toch, ondanks alles, hebben we zoals alle mensen een heel imperium opgebouwd dat wel gebaseerd is op die dingen wiens afwezigheid een kenmerk van het Koninkrijk zou moeten zijn: machtsstructuren, eretitels, hierarschische piramides, etc… In feite hebben we de hele structuur van het Romeinse rijk overgenomen, en dat is niet alleen zichtbaar in de katholieke kerk, ook onze evangelische kerken kunnen zo opgebouwd zijn… Terwijl eigenlijk allen God aanspraak kan maken op die macht, willen wij mensen een stukje van de koek meepikken en maken ons eigen koninkrijk van het christendom inplaats van mee te bouwen aan dat van God.

Macht is niet iets waar Christenen aanspraak op kunnen maken. christenen worden gevraagd om te dienen, niet om te heersen. Zoals Jezus die de voeten van de discipelen waste, een slavenwerkje waar de leerlingen zelf hun neus voor zouden ophalen. Paulus roept zijn lezers op verschillende plaatsen op om zich te onderwerpen, maar nergens wordt gezegd dat we die overheersing kunnen claimen, integendeel, juist het niet heersen maar onderwerpen en dienen is het kenmerk van de Christen.

Hoe zou de geschiedenis eruit gezien hebben als we als christenen al 2000 jaar hadden doorgehad dat Jezus het meende dat we onze vijanden moeten liefhebben inplaats van ze zoals alle barbaren uit alle tijden gedaan hebben ze dikwijls gewoon een kopje kleiner gemaakt hebben? Waar zien we in de geschiedenis de vredestichters uit de zaligsprekingen???

Christus was een echte revolutionair, maar van een andere orde dan de revolutionairen van deze wereld, waarbij de macht gewoon van de ene groep mensen naar de andere overgaat en er hopelijk iets verbetert voor de mensen. Jezus zegt ons te dienen in liefde. De grootste in het Koninkrijk is niet degene met het meeste geld, de grootste mond, de meeste macht, nee, dat soort mensen zullen juist heel klein zijn. De grootste is diegene die dient in Liefde. Geen Napoleon of George Bush Jr, maar Moeder Theresa of Pater Damiaan… Niet de groten uit de geschiedenis maar vooral mensen die nooit bekend geweest zijn groot in het Koninkrijk!!!

Het is niet ons Koninkrijk, maar dat van God.
Niet onze agenda, maar die van God…
Het is genade van God, niet ons werk…
Nederigheid is een badis, hoogmoed de gevaarlijkste van alle zonden…

Heer,
Niet mijn wil,
maar Uw wil geschiede

Yeshua
All that glory
belongs alone
TO YOU

shalom

Bram