pas op voor het dispensationalisme II

een paar noten bij mij post van gisteren:

Ten eerste, de titel was eigenlijk maar een graptsje dat niemand door zal gehad hebben, een knipoog naar de titels die die-hard dispensationalist Marc verhoeven (de mens door wie ik dit alles ben gaan onderzoeken eigenlijk) aan zijn artikels op zijn waarschuwende site www.verhoeenmarc.be soms geeft; “pas op voor X”, met x zijnde alles van C.S. Lewis over heel vreemde sektes tot dingen als vineyard en zelfs ‘hyper- of ultradispentationalisme’. Een mens moet voor veel oppassen, en meneer verhoeven ziet heel veel dwaalleren die niet bijbels zijn, waarvan sommige dat absoluut ook niet zijn, maar veel andere gewoon niet in zijn dispentationalistisch en cessationistisch wereldbeeld passen en veel bijbelser zijn dan zijn gekronkel!

Een nieuw woord voor vandaag is dat wat ik net gebruikt heb, al had ik het er gisteren al over zonder het moeilijke woord te gebruiken: cessationisme, ofwel het geloof dat alle miraculeuze gaven van de Heilige Geest inclusief tongentaal na de tijd van de apostelen (of ook na het schrijven van de boeken van het NT) niet meer nodig waren en dus niet meer voorkomen. Dat is op zich niet iets dat alleen voorkomt bij dispensationalisten, maar hoort wel thuis in het hele systeem van bedelingen, en daarom is het vreemd dat heel veel pinkster- en charismatische christenen de eindtijdtheoriëen van het bedelingensysteem hebben overgenomen, zonder door te hebben hoe anti-charismatisch het eigenlijk is.

Cessationisme is één ding, en het is iets dat in verschillende christelijke tradities voorkomt. Maar als we het dispentationalisme nemen in zijn meest verspreide vom, dat van de scofieldbijbel, is het andere probleem dat ik gisteren noemde een stuk zeldzamer in de geschiedenis van het christendom: het wegschuiven van de bergrede en het onze vader als niet voor ons, en het ontkennen dat de woorden van Jezus over het koninkrijk van toepassing zijn voor ons christenen. Hoe verder dat koninkrijk ingevuld wordt is heel verschillend, maar ontkennen dat het prediken van het koninkrijk voor ons Christenen is is redelijk uniek in de geschiedenis van het christendom lijkt mij. En het verkondigen dat de bergrede en het onze vader niet voor christenen maar voor joden zijn is volgens mij de grens oversteken en het christendom verlaten, zeker als je het over streng bijbels christendom wil hebben. Ik spreek normaal niet snel over dwaalleer of ketterij, maar in dit geval heb ik blijkbaar wel die neiging om het dispensationalisme van scofield als dusdanig te labelen. Al denk en hoop ik dat niet iederen die één of andere vorm van dispensationalisme aanhangt zoiets gelooft.

In ieder geval, ik weet dat ik vroeger mensen als genoemde Verhoeven-kerel zou hebben afgedaan als extreme evangelische fundamentalisten, maar bij nader onderzoek zou ik nooit meer zoiets kunnen zeggen. Een theologisch systeem dat het merendeel van wat er in de evangeliën staat opzij schuift als niet voor christenen kan volgens mij nooit het predikaat “evangelisch” krijgen! Fundamentalistisch oké, maar ik heb teveel eerbied voor het evangelie om mensen die menen bijbelvast te zijn en toch het merendeel van de woorden van Jezus zelf opzijschuiven als ‘niet voor ons’ als ‘evangelisch’ te beschouwen. Ik ben op zich openminded voor bijbelinterpretaties en verschillende vormen van christendom, maar zeggen dat de woorden van Christus niet voor ons zijn is echt wel ver over!

Mogen we allemaal groeien in relatie met Hem

shalom

Bram

ps: sorry voor zoveel moeilijke woorden (mijn vingers geraken er ook van in de knoop…)

pas op voor het dispensationalisme

beminde gelovigen;

Vandaag een moeilijk woord: dispensationalisme, of ik het nederlands ‘bedelingenleer’, of als we andere tussenletters gebruiken soms ook bedelingsleer. een woord dat meestal vooral met bepaalde eindtijdtheoriëen wordt geassocieerd, maar er is veel meer over te zeggen… Het basisidee op zich is redelijk simpel: de geschiedenis van de wereld (of de heilsgeschiedenis) kan onderverdeeld worden in verschillende ‘bedelingen’ of dispensaties. Dat zijn dan tijdperken waarin God op een andere manier handelt tegenover de mens. Behalve het klassieke model dat op wikipedia(1) staat zijn er veel andere invullingen met meer of minder bedelingen, al is zeven een geliefd getal(2)en het doet er blijkbaar niet voor iedereen toe hoeveel bedelingen er zijn ook niet… Wat we wel meestal tegenkomen zijn heel ingewikkelde verhalen die zogezegd zijn gebaseerd op de bijbel, maar als je de bijbeltexten gaan onderzoeken dan kom je dikwijls tot de conclusie dat je heel ver moet door-interpreteren voor die verzen in staat zijn om de hele constructie op te leveren die erop gebouwd wordt… Maar dat truukje komen we vrees ik wel meer voor in het moderne christendom (doelgericht leven iemand?)

op zich zie ik niet bepaald een probleem in het indelen van de geschiedenis in verschillende perioden, dat is iets wat de mens van nature doet omdat het anders te ononverzichtelijk is. Mensen houden ervan om theologie te systematiseren. Dus wat dat betreft: geen speciale problemen met dispensationalisme. Wat betreft de eindtijdtheoriëen die erbij horen en die heel populair zijn (‘pre-tribulation rapture millenialisme’) en de bijhorende commercieel heel goed verkopende pop-apocalyptiek (left behind, hal lindsay, etc..) ga ik het vandaag ook niet hebben, al valt daar zeker wat over te zeggen… Er is natuurlijk een probleem met alle schema’s die de toekomst willen voorspellen, en die zeggen wat God allemaal gaat doen in de toekomst en hoé…

Waar ik wel naartoe wil is het grote probleem van bepaalde vormen van dispensationalisme en hoe het gebruikt wordt, zoals ik dat ben tegengekomen op onder andere www.verhoevenmarc.be en bij A P geelhoed(http://www.solcon.nl/apgeelhoed/body.htm), en dat ook voorkomt in veel anti-charismatische kringen en bij wat Ouweneel de bediening van Achterdocht noemt. De logica gaat als volgt: Nu zitten we in de bedeling van de gemeente, en dus zijn bijvoorbeeld de woorden van de bergrede niet voor ons bedoeld om naar te leven (die waren voor de joden) noch de gaven van de Heilige Geest (die waren alleen voor de apostelen) Ook alle sociale betrokkenheid of bezorgdheid voor het millieu wordt verketterd (dan willen we het duizendjarig rijk nu al) Zelfs het onze vader is volgens Marc Verhoeven niet voor de christenen. De meeste van die beweringen zijn ofwel gebaseerd op het hele framewerk dat rond de bijbel geplaatst wordt zonder dat ze met bijbeltexten aangetoond worden, ofwel worden bijbeltexten vreselijk uit hun context gerukt om hun verhaal te bewijzen, zoals het vers uit 1 cor 13 van ‘profetiën sullen stoppen, tongen zullen verstommen’ dat moet bewijzen dat profetie en spreken in tongen alleen voor de ‘bedeling der apostelen’ was. De conclusie daarvan is gevaarlijk, namelijk dat alles bovennatuurlijks per definitie niet van God komt. En dat alles wat charismatische en pinksterchristenen aan de Geest toeschrijven van Satan komt. Dat loopt snel de kans om uit te lopen in de zonde van tegen de Heilige Geest, en bovendien krijg je dan de onlogica dat ondanks de overwinning van JEzus aan het kruis alleen Satan macht heeft en bovennatuurlijk ingrijpt, iets waarvan alle logica mij ontgaat!

Nu zouden wij dus zitten in de bedeling van de gemeente Zelfs al zit de kern van dat soort theologie rond het offer van Jezus, dan nog geloof ik dat het een gevaarlijke dwaalleer is die eigenlijk zo ongeveer heel het christenom lamlegt, de bijbel ontzenuwt en de alles reduceert tot alleen ‘preken van het woord’ en klakkeloos geloven daarin als enige deugd. Exit de letter doodt maar de Geest maakt levend…

Noem mij een ‘rodeletter-christen'(3) maar ik geloof dat de woorden van Jezus, inclusief de bergrede en het onze vader, de kern zijn van het Christelijk leven, ook al gaan we daarmee tegen alles wat deze wereld ons leert in. Ik geloof in het werk van de heilige Geest, inclusief wonderen en gaven, ook voor vandaag (al denk ik dat de gave van onderscheiding iets is waar we ook meer naar mogen verlangen als ik sommige dingen zie…) Ik geloof dat ‘onze naaste liefhebben als onszelf’ sociale betrokkenheid’ vraagt. Ik geloof dat het eren van God als Schepper inhoudt dat we voor de Schepping zorgen die ons gegeven is. Ik geloof dat het Christendom zonder al deze dingen niet veel voorstelt, en dat eender welke leer die het christendom de Geest en de woorden van JEzus wil ontdoen een gevaarlijke dwaalleer is!…

Jezus predikte de komst van het koninkrijk, en ik denk dat wij hetzelfde mogen doen…

shalom

Bram

 

(1) http://nl.wikipedia.org/wiki/Dispensationalisme
(2) http://www.bijbelarchief.nl/download/bedelingen.pdf
(3) http://www.sojo.net/index.cfm?action=about_us.redletterchristians

‘pro-life’ zijn als christen

Met alle verkiezingstoestanden in amerika valt het me weer op dat amerikaanse christenen dikwijls ‘one-topic-voters’ zijn, net zoals veel christenen hier in vlaanderen trouwens denk ik. Blijkbaar is het voor bepaalde christenen dikwijls belangrijk om te stemmen op diegene die ‘pro-life’ is, en doet de rest er weinig toe. Dat vind ik persoonlijk redelijk gevaarlijk, maar wie ben ik…

‘pro-life’ betekent dan eigenlijk vooral zoiets als ‘tegen abortus’. Nu ben ik zelf geen grote voorstander van abortus. Integendeel, ik geloof (zoals de meeste christenen, en ook andere mensen) dat het menselijk leven al lang voor de geboorte begint, en dat de mens eigenlijk begint te bestaan bij de conceptie, en ik ben tegen het beëindigen van een menselijke leven, ook als het per ongeluk nog niet geboren zou zijn. Zeker om redenen van ‘het past niet nu’. geen mens is een mens, een leven is een leven… Natuurlijk zijn er moeilijke situaties, en soms kan een moeder gered worden door abortus, en dan is één mensenleven opofferen beter dan 2 verloren laten gaan. Maar blijft dat een ongeboren mensenleven een mensenleven is, even leven als een pasgeboren baby.
Een reden om mensen die een abortus hebben laten doen te haten, of om zoals sommige gekken doen de aborterende doktors dan maar te vermoorden is dat evenwel niet natuurlijk. Integendeel, mensen die een abortus gehad hebben afwijzen gaat ze weinig goed doen, en ons ook niet. Liefde moet er blijven zijn. Zeker voor vrouwen die zoiets zwaar hebben meegemaakt als een leven dat in hun groeide te hebben laten verwijderen. Dat doet iets met je. 

(ook is het de vraag of abortus verbieden zin heeft op één of andere manier, dat lijkt me de meest oppervlakkige en de minst zinnige manier om ermee om te gaan.)

Wat wel is om over na te denken: eigenlijk zouden we als we toch zo fanatiek tegen abortus zijn klaar moeten staan om babies en tienermoeders op te vangen… Niet dat ikzelf dat ben trouwens… Het is makkelijk om een opinie te hebben natuurlijk, maar leven we er ook naar?

Maar waar ik het vooral over wilde hebben: wat ik echt niet snap en wat er bij mij helemaal niet in gaat, is dat om één of andere reden ‘pro-life’ behalve ‘anti-abortus’, ook dikwijls geassocieerd wordt met dingen die eigenlijk vooral ‘pro-death’ zijn; als pro-wapens, pro-oorlog, pro-doodstraf, etc… En meestal ook niet erg voor het millieu geven, om het leven van onze medeschepselen en ‘onze zuster, moeder aarde’ (zoals St-fransiscus onze planeet noemt in zijn zonnelied), in het geval van dat vreemde palin-vrouwmens zelfs tegen het klasseren van de ijsbeer als bedreigde soort omdat dat last oplevert als amerika olie en gas wil boren aan de noordpool… Maar daarover ga ik het deze keer zelfs nog niet hebben.

We houden het gewoon op mensen. Het ging dus over een christelijke visie, en waar moeten we dan beginnen? “Bemin Uw naaste als uzelf, en God bovenal’ zegt Jezus als samenvatting van de wet, en ergens anders zelfs nog radicalere dingen als’heb uw vijanden lief’. Ik zou denken dat dat betekent dat we als christen dus van onze medemens moeten houden, zelfs van onze vijanden, en ze dus niet zomaar willen bombarderen, of executeren, of een geweer in onze nachtkast hebben liggen voor als iemand iets van onze spullen pikt dat we die dan overhoop kunnen knallen… Dat is heel ‘unchristlike’ allemaal. Het doden van een mens is altijd een heel moeilijke zaak, en ik geloof dat we zeker als Christen daar nooit licht mee om mogen gaan. Of het ‘gij zult niet doden’ in alle gevallen een bindende regel is, of dat die in sommige gevallen bekeken moet worden (zelfverdediging bijvoorbeeld) daar zijn christenen het niet over eens. Maar als Jezus zijn discipelen tegenhield om de mensen die hem kwamen halen voor zijn executie, en de door petrus in een poging Jezus te verdigen verwonde soldaat geneest en zijn oor teruggeeft, dan denk ik dat we er toch serieus over moeten nadenken zelfs in gevallen waarin mensen ‘van de wereld’ het heel obvious vinden om te doden. Als we kijken naar Jezus, dan zien we dat Hij liever gedood werd dan zelf iemand te doden, een houding die veel christenen ook hadden in de eerste eeuwen, toen christenen effectief ook veel kans liepen om voor hun geloof voor de wilde beesten geworpen te worden en zo. Liever nog zelf sterven dan andermans leven te nemen is heel radicaal, maar Christus volgen is toch radicaal, niet?

Wat is de conclusie? Ik denk dat een consequent ‘pro-life’ zijn als christen veel verder gaat dan ‘one-issue-voting’ vanwege een standpunt over abortus. Ten eerste gaat het om respect voor alle (menselijk) leven, en ten tweede is het niet iets wat in de eerste plaats van belang is als we stemmen, maar iets dat we in ons eigen leven toepassen, in ons leven voor elke dag, en in keuzes die we maken.

Het kopen en steunen van slaafvrije chocolade bijvoorbeeld is evenzeer pro-life en van evenveel belang… Elk mensenleven is kostbaar! Dat van geboren en ongeboren mensen, dat van mensen die leuk en niet leuk zijn, die in de verkeerde landen met de verkeerde ideëen geboren worden, etc… Dat van die irritante bedelaar, die arrogante politieker, die vunzige rapper, dat meisje dat alleen zit in de klas…

Ik ben er nog niet helemaal uit, volgens mij is er veel meer te doen, maar ik zie het allemaal niet duidelijk genoeg… Maar één ding weet ik, als Christen zijn we inderdaad geroepen om ‘pro-life’ te zijn. Voor alle (menselijk) leven, en dat is van heel groot belang!

Mogen we allemaal leren liefhebben
God, onze medemens en onszelf liefhebben,

shalom

Bram

paar quotes nog:
For this cause I too am prepared to die, but for no cause, my friend, will I be prepared to kill. – Mohandas Gandhi

It is impossible to imitate Jesus, dying on the cross for those who crucified him, while at the same time killing people on the grounds that they are against political freedom. It is impossible to love your enemies and bless those who persecute you, while at the same time defending your right to political freedom by killing those who threaten you. – Gregory Boyd, The Myth of a Christian Nation, 150

Following Jesus is simple, but not easy. Love until it hurts, and then love more. – Mother Teresa

The world has seen Christian extremists who will blow up abortion clinics and dance on the doctors’ graves. We have seen Christian extremists who hold signs that say, “God hates fags.” The world has seen Christian extremists who declare war in the name of the Lamb. But where are the Christian extremists for love and grace? – Shane Claiborne, The Irresistible Revolution, 271

To get rid of an enemy one must love him. – Leo Tolstoy

Do people think that government workers in Iraq are any less human than those in Oklahoma City? Do they think that Iraqis don’t have families who will grieve and mourn the loss of their loved ones? Do people believe that the killing of foreigners is somehow different than the killing of Americans? – Timothy McVeigh, “Essay on Hypocrisy”, 1998

War creates peace like hate creates love. – David L. Wilson

MArk driscoll over ‘stay-at-home-dads’

Nu we toch met videos bezig zijn.. Soms word ik bang van bepaalde amerikanen… Soms word ik bang van bepaalde Christenen en de manier waarop ze hele constructies op een bijbelvers bouwen…

Dit is Mark Driscoll van Mars hill church in Seattle (en mannen komen van Mars hill veronderstel ik) en zijn vrouw, op de vraag over wat ze denken over ‘stay-at-home-dads’:

Het vers dat hij aanhaalt (rond 2:51) is 1 Tim 5:8, in het nederlands staat daar “Wie niet voor de eigen familie zorgt, zelfs niet voor huisgenoten, heeft het geloof verloochend en is slechter dan een ongelovige.” Nergens in geen enkele vertaling, ook geen engelse, staat daar iets als “If any MAN does not provide for the need his family he’s denied the faith and ois worse than an unbeliever”, want de context in 1 Tm 5 gaat NIET over mannen, maar over weduwen in de kerk. Over vrouwen dus, alleenstaande zelfs…

Hoe kan iemand in hemelsnaam een hele uitleg geven over rolpatronen en de verantwoordelijkheid van de man, waarbij gezegd wordt dat een man die thusilijft als vader in zijn kerk onder ‘church discipline’ zou vallen (wat voor straf dat dat ook moge wezen…) gebaseerd op een vers dat over weduwen in de kerk gaat?

Het is dit soort gebruik van de bijbel waar ik bang van word vrees ik…

shalom

Bram

wat gedachten van Bram de verwarde christen

hallo medechristentjes,

 

Ja, hier ben ik (Bram Cools!) dan toch terug met mijn ‘hallo medechristentjes’, na een ‘korte pauze’ en een ‘laatste’ keer begin ik nu toch opnieuw met het emailsgewijs doorsturen van gedachte over geloof, en hopelijk voor langer dan 1 briefje.. Deze eerste is een beetje een onsamenhangend samenraapseltje van gedachten misschien, maar het toont goed waar ik verder over wil schrijven, nadenken aan de slag gaan, en mezelf bekeren…

Ik zet deze dingen nu trouwens op mijn blog; zodat er daar gereageerd kan worden.. Verder ben ik ook mijn adressenlijst kwijt trouwens dus veel van mijn oude lezers zal ik niet meer bereiken hier mee… wees welkom om mee te reageren hier , mee na te denken en mee op stap te gaan… (terugmailen naar dit adres kan ook natuurlijk…)  

Bram

 

okay,…

waar beginnen we mee? Met ongeveer hetzelfde als toen die keer dat ik zogezegd het doek liet vallen over “hallo medechristentjes’:

 

 Ikzelf  ben dus ondertussen al een heel mensenleven ‘christen’, en ik vraag me hoe langer hoe meer echt af wat dat woord echt betekent. Wat betekent het om eenvolgeling te zijn van Jezus Christus? Af en toe  kijk ik rond in het Christelijk wereldje en vraag ik me af waar Jezus verstopt zit in het Christendom, er zit soms zo een verschil tussen de woorden van Jezus en ons, en een afstand van ongeveer 2000 jaar…. Er is genoeg christelijk spul te koop, van CD’s en boeken tot christelijke pepermuntjes of sudoku-puzzels (echt!) en op al mijn vragen ga ik op het internet niet één maar veel antwoorden vinde als ik zoek… Maar is dat wat Jezus bedoelde? Is dat wat ik nodig heb? Groei ik daarvan als Christen, of komt het Koninkrijk van God dichter zo?

 

Is het wenselijk of zelfs mogelijk het christendom te reduceren tot ‘geloof dit dit en dit, neem Jezus aan als redder en dan ga je naar de hemel en is het verhaal af”, of dan begint de discussie over ‘dit dit en dit’ en over wie wel en wie niet gered is… En daar kan een mens zo moe van worden… 

Was dat alles ooit de bedoeling? De eerste Christenen werden de ‘mensen van de Weg’ genoemd en hadden gewoon een heel andere levensstijl dan de rest van de maatschappij. Nergens wordt in de bijbel iets gezegd over simpelweg een een leerstellig ‘dit dit en dit’ aanvaarden en dan naar de hemel gaan als kern van de christelijke religie… Integendeel, als Jezus (of Johannes de Doper, of de oudtestamentische profeten) oproepen tot een ‘bekering’, waar gaat het dan over? Zeker niet over verstandelijk geloven, het gaat over een hele verandering van leven, niet in de eerste plaats van ideëen, maar een verandering van hart, van de hele mens. Zoals Jacobus die zegt dat geloof zonder werken dood is. Over relatie met God en de medemens als prioriteit van waaruit we leven. 

 

Veranderde mensen, veranderde harten, veranderde prioriteiten. Een leven dat om Jezus draait, dat God meer vertrouwt dan de wereld, en dan het geld. De eerste Christenen stelden echt God en de gemeenschap in liefde boven alles, en dat betekend. Ze weigerden de keizer als God te aanbidden, en weigerden mee te gaan in de wegen van de wereld. Integendeel ze leefden in bijna communistische groepjes samen, deelden wat ze hadden ook met de armen, en waren gewoon duidelijk ‘apartgezet’ (één van de vertalingen van het woord ‘heilig’ trouwens) en vormden zo een bedreiging voor de orde van de romeinse wereld (en werden om die reden vervolgd…)

 

En dan heb je onze wereld… Ik heb zeker als tiener veel preken gehoord over radicaal zijn als christen en dergelijke, al veel liedjes gezongen die zeiden

dat ik mij helemaal aan God geef, en ga maar verder… En toch blijft het maar bij die woorden. Ik ben niet radicaal anders. Ik geef God niet de eerste

plaats, en liefde tot de medemens niet de tweede plaats. In theorie zou ik dat willen, maar kan ik mij daar zelfs maar iets bij voorstellen? God echt de

eerste plaats geven en prioriteit maken voor alles, inclusief al mijn bezittingen, interesses, reputatie en alles? Het is zo makkelijk gezongen allemaal,

maar bestaat zoiets wel in de praktijk? Hoe verschillen wij van ‘de wereld’? Kan een niet-christen aan ons zien dat we anders zijn? Zou een onderzoeker die zonder de bijbel te kennen christenen gaat ooit onderzoeken ooit iets merken van het grote gebod om God boven alles en onze naaste als onszelf te zien? Iets van de woorden van Jezus die bol staan van een schandalige liefde die we zouden moeten hebben, waarbij we zelfs onze vijanden lief moeten hebben, onze andere wang toekeren, ons hemd erbij geven als ze onze jas eisen (of onze GSM als ze onze mp3-speler willen pikken?) geld uitlenen aan wie niet kan terugbetalen?
Of hebben we gewoon de ‘ikke en de rest kan stikken’-mentaliteit van de wereld, consumeren we gewoon mee in het koninkrijk van de mammon, en is ons christendom maar een hobbie als een andere?

 

ik wil het niet meer zo…

 

Vader, Zoon, Heilige Geest
Leer mij U liefhebben boven alles,
en mijn naaste als mijzelf
niet in woorden
maar in het echte leven

 

Laat Uw Koninkrijk Komen
Uw wil gebeuren op aarde
zoals in de hemel

 

shalom

 

Bram

Jezus is Heer!!!

Lang geleden dat ik hier geweest ben, maar we gaan terug naar het Christendom:

“Jezus is Heer” is zo’n zinnetje dat soms te pas en te onpas gebruikt wordt door christenen, maar hoe dikwijls denken we na over wat dat woord eigenlijk betekent? Ikzelf heb er eigenlijk tot voor kort amper bij stilgestaan, over het Koningschap van Jezus, en de implicaties daarvan op onze relatie tot ‘de wereld’ en zijn machten. Want als Jezus Heer is, en wij erkennen Hem als dusdanig, dan betekent dat ook dat Hij voor ons belangrijker is dan alle andere ‘machten en overheden’ die deze wereld  beheersen.

Als we kijken naar een aantal belangrijke woorden uit het Christendom dan is het goed om te beseffen dat deze al in gebruik waren en heel wat betekenis hadden in het romeinse rijk van die tijd. Er was al een andere Heer, de keizer, en het proclameren van Jezus als Heer was zeer zeker een daad van verraad aan de keizer en werd ook als dusdanig bestraft. Trouwens, het woord ‘evangelie’ was ook al in gebruik voor het goede nieuws van de ‘pax romana’, een periode van stabiliteit die door keizer Augustus was ingezet over het hele omvangrijke rijk. Het evangelie van Christus, de Heer en Koning, was dus een regelrechte aanval op dat wat heilig was voor de romeinse staat: Jezus werd Heer ipv de Keizer, en het goede nieuws van het romeinse rijk werd vervangen door het evangelie van het Koninkrijk van de vredevorst Jezus. Jezus proclameerde ook het koninkrijk van God, wat in het grieks alweer hetzelfde woord is als gebruikt vooor het rijk van Rome.  Allemaal politieke taal dus. Jezus werd dan ook aan een kruis gehangen met het opschrift ‘koning der joden’, en de eerste christenen werden vervolgd en doodgemarteld wegens verraad omdat ze de keizer en de orde van het romeinse rijk niet respecteerden.

(het idee van scheiding van kerk en staat waarbij God en de staat allebei hun zeg hebben over andere aspecten van ons leven is pas van de tijd van de reormatie, en was zeker niet iets wat de christenen van voor keizer constantijn serieus genomen zouden hebben. Ze stierven juist als martelaren omdat ze alleen God erkenden!)

Het zinnetje van “Jezus is Heer” is dus niet zomaar een theologisch statement dat losstaat van de wereld waarin we leven. Het is een erkennen dat er voor Christenen maar één Heer is, maar één koning, en dat we niet zullen buigen voor de machten en overheden van de wereld. Geen koningen, parlementen, presidenten of burocratie staat boven onze Heer, en we moeten niet leven naar de wetten van de wereld, maar naar de wetten van onze Heer!! Ikzelf kan de volheid hiervan nog helemaal niet beseffen, maar ik wil ernaar leven.

Ik wil bidden
‘Uw Koninkrijk kome, Uw wil geschiede’

ik wil proclameren: Jezus is Heer!!!

shalom

Bram

heersen of dienen??

Ongeveer 2000 jaar christendom, en hoeveel is er misgegaan in die 2 millenia? Hoeveel van wat juist niet de bedoeling was is er gebeurd in de loop van onze Christelijke geschiedenis? Inplaats van het Koninkrijk van God hebben wij mensen 2000 jaar aan onze eigen koninkrijken gebouwd, en hebben dus niet veel anders gedaan dan de wereld rond ons, en soms zelfs stukken erger…

Wat was eigenlijk de bedoeling? Jezus kwam op aarde en predikte dat het Koninkrijk naderbij was. Een Koninkrijk niet als de koninkrijken van deze wereld, maar juist een koninkrijk van een nieuwe orde waarin de menselijke volgorde van macht en belangrijkheid blijkbaar omgekeerd is: l

Marcus 10:42 En Jezus riep hen tot Zich en zeide tot hen: Gij weet, dat zij, die regeerders der volken heten, heerschappij over hen voeren, en hun rijksgroten oefenen macht over hen. 43 Zó is het echter onder u niet. 44 Maar wie groot wil worden onder u, zal uw dienaar zijn; en wie onder u de eerste wil zijn, zal aller slaaf zijn. 45 Want ook de Zoon des mensen is niet gekomen om Zich te laten dienen, maar om te dienen en zijn leven te geven als losprijs voor velen.

Mattheus 23:7b Gij zult u niet rabbi laten noemen; 8 want één is uw Meester en gij zijt allen broeders. 9 En gij zult op aarde niemand uw vader noemen, want één is uw Vader, Hij, die in de hemelen is. 10 Laat u ook geen leidslieden noemen, want één is uw Leidsman, de Christus. 11 Maar wie de grootste onder u is, zal uw dienaar zijn.

En toch, ondanks alles, hebben we zoals alle mensen een heel imperium opgebouwd dat wel gebaseerd is op die dingen wiens afwezigheid een kenmerk van het Koninkrijk zou moeten zijn: machtsstructuren, eretitels, hierarschische piramides, etc… In feite hebben we de hele structuur van het Romeinse rijk overgenomen, en dat is niet alleen zichtbaar in de katholieke kerk, ook onze evangelische kerken kunnen zo opgebouwd zijn… Terwijl eigenlijk allen God aanspraak kan maken op die macht, willen wij mensen een stukje van de koek meepikken en maken ons eigen koninkrijk van het christendom inplaats van mee te bouwen aan dat van God.

Macht is niet iets waar Christenen aanspraak op kunnen maken. christenen worden gevraagd om te dienen, niet om te heersen. Zoals Jezus die de voeten van de discipelen waste, een slavenwerkje waar de leerlingen zelf hun neus voor zouden ophalen. Paulus roept zijn lezers op verschillende plaatsen op om zich te onderwerpen, maar nergens wordt gezegd dat we die overheersing kunnen claimen, integendeel, juist het niet heersen maar onderwerpen en dienen is het kenmerk van de Christen.

Hoe zou de geschiedenis eruit gezien hebben als we als christenen al 2000 jaar hadden doorgehad dat Jezus het meende dat we onze vijanden moeten liefhebben inplaats van ze zoals alle barbaren uit alle tijden gedaan hebben ze dikwijls gewoon een kopje kleiner gemaakt hebben? Waar zien we in de geschiedenis de vredestichters uit de zaligsprekingen???

Christus was een echte revolutionair, maar van een andere orde dan de revolutionairen van deze wereld, waarbij de macht gewoon van de ene groep mensen naar de andere overgaat en er hopelijk iets verbetert voor de mensen. Jezus zegt ons te dienen in liefde. De grootste in het Koninkrijk is niet degene met het meeste geld, de grootste mond, de meeste macht, nee, dat soort mensen zullen juist heel klein zijn. De grootste is diegene die dient in Liefde. Geen Napoleon of George Bush Jr, maar Moeder Theresa of Pater Damiaan… Niet de groten uit de geschiedenis maar vooral mensen die nooit bekend geweest zijn groot in het Koninkrijk!!!

Het is niet ons Koninkrijk, maar dat van God.
Niet onze agenda, maar die van God…
Het is genade van God, niet ons werk…
Nederigheid is een badis, hoogmoed de gevaarlijkste van alle zonden…

Heer,
Niet mijn wil,
maar Uw wil geschiede

Yeshua
All that glory
belongs alone
TO YOU

shalom

Bram

de mens als duistere schepper

Okay, nog een stukje Ellul-achtige techniek-kritische filosofie, ik hoop dat iemand kan volgen en als iemand er iets op te zeggen heeft is alle commentaar en feedback welkom…

We beginnen bij het begin: “In den beginne Schiep God de mens naar zijn beeld en gelijkenis”, de mens is dus zelf gemaakt gelijkend op de schepper. Maar tegelijk leven we in een gevallen wereld waarin alles aan verval onderhevig is. De mens is dus wel in staat om te scheppen, maar zijn schepping zal en kan nooit perfect zijn, en dikwijls zit er een duister kantje aan. Want de mens is als schepper geschapen naar het beeld van de Schepper, maar evengoed gevallend door de verleiding van de slang die hem vertelde dat hij ‘als God’ (de Schepper) zou zijn…

Neem bijvoorbeeld om het concreet te maken een recente schepping van de mens: de auto. Een prachtige uitvinding, die heel nuttig is om een mens van punt A naar punt B te brengen. Maar de keerzijde van de medaille is er zeker ook. Ten eerste is er het risico op ongelukken, er sterven veel mensen dankzij auto’s. Bestuurders die in fout zijn, maar ook onschuldigen die op het verkeerde moment op de verkeerde plaats waren.
Bovendien is een auto een ding dat energie nodig heeft. De voorraad aan fossiele brandstoffen die al van voor mensengheugenis begon onder de grond liggen wordt er op sneltreinvaart doorgejaagd dus, al had het anders gekund, want de electrische en de verbrandingsmotor werden tegelijk ontwikkeld… De mens als schepper had -en heeft- dus ook andere mogelijkheden, maar die zullen ook wel hun duistere kant hebben. Als we bij de verbrandingsmotor blijven en de fossiele olie door bio-diesel vervangen kan het wel eens gebeuren dat landbouwgrond waar voedsel verbouwd volgezet wordt met koolzaad, waardoor er minder voedsel is…

Een ander voorbeeld is de rekenmachine. Heel handig, want dan hoeven we niet zelf te kunnen hoofdrekenen… En uiteindelijk kan ik amper nog hoofdrekenen en heb ik dat ding nodig voor sommen die ik anders wel had kunnen doen, als ik dat ding niet altijd gebruikt zou hebben… We kunnen niet meer zonder. Datgene wat we maken gaat ons beheersen, en datgene wat we gebruiken gaat uiteindelijk ons gebruiken… We zitten nu in een maatschappij vol spullen die we gemaakt hebben om ons leven simpeler te maken, maar die veel van onze tijd en aandacht en energie vragen, en zonder welke we niet meer zouden kunnen leven… Uiteindelijk zijn we slaaf van willoze dingen die ons zouden moeten dienen. GSM, computer, auto, allemaal maken ze ons afhankelijk… Allemaal ‘herscheppen’ ze ons zelf. We zijn geen heer en meester van de schepping, we zijn de slaven van onze eigen schepping…

Hetzelfde klopt trouwens niet alleen met technologie, maar ook met onze huidige politieke systemen. We creëren -uit angst voor een dictatuur- systemen die niet door 1 mens geleid worden. Het gevolg is dat ze zelf een eigen leven gaan leiden, en uiteindelijk het systeem de leidersgevangen zet, en zelf voortgaat. Burocratie is Frankenstein all over again. En dat is onomkeerbaar, dat is tot de barbaren ons overwinnen en onze beschaving omverwerpen of zo…

Uiteindelijk schieten we ons doel voorbij, of is er zelfs geen doel meer. Oorspronkelijk maken we de dingen omdat we ze nodig hebben, bijvoorbeeld een mand om dingen in te doen, maar de volgende logische stap is dingen maken omdat ze gemaakt kunnen worden. Dat kunnen we zien als we de TV opzetten, en kijken naar de reclame… Veel dingen die we maken zijn nutteloos, maar ze zijn er en dus daarom moeten we ze kopen… Het feit dat iets gemaakt kan worden is rechtvaardiging genoeg om het te maken, of we het nu nodig hebben of niet… Ook wetenschappelijk denken we zo. Het feit dat iets mogelijk is is genoeg reden om het te doen, en dus zitten we nu met de atoombom, klooien met embryos, mensen op de maan, genetisch gemanipuleerde planten, etc… Het kan, en we hebben het geld en de mogelijkheden, dus waarom niet? Ik zou willen antwoorden met de woorden van paulus dat alles toegestaan is, maar niet alles nuttig… en dat is zelfs nog een understatement…

Wat is de conclusie als christen? Ten eerste natuurlijk dat we idd als beeld van de Schepper zelf een scheppend vermogen hebben, maar dat we daar mee moeten oppassen. Het feit dat we iets kunnen maken of doen op zich is helemaal geen rechtvaardiging om dat ook te doen. Ook moeten we oppassen met de scheppingen van de mens. Ze mogen ons niet gaan beheersen, en ze mogen niet onze prioriteit zijn. Of het nu gaat om werktuigen, luxe-artikelen, of ideëen of politieke systemen, ze mogen niet onze hoofdfocus zijn. Die moet liggen bij God, bij Jezus, bij de liefde tot de medemens!

De vraag hoe we remee moeten omgaan is moeilijk te beantwoorden, als we alleen al naar het voorbeeld van de auto kijken. Moeten we de auto laten vanwege zijn duistere kantjes? Uiteindelijk zou dat onmogelijk zijn, we leven als mensen in een door mensen gemaakte wereld, en elke medaille heeft zijn achterkant… We kunnen niet alles laten wat een dusiter kantje heeft, maar we moeten er wel mee oppassen… En ons zeker niet laten beheersen door technologie, of luxe… Simpel leven lijkt me eigenlijk wel iets logisch voor een Christen, ons zo weinig mogelijk laten beheersen door al die dingen. Het koninkrijk moet onze eerste zorg zijn. God liefhebben bovenal en onze naaste als onszelf. Als Christen moeten we die prioriteiten hebben, en leven in de leiding van de geest inplaats van ons te laten meesleuren door onze eigen scheppingen…

hier moet ik zelf ook mee aan de slag denk ik…

shalom

Bram

sex en huwelijk twee: huwelijk en ‘ongehuwd’ samenwonen

gegroet;

Dit is dus deel twee van mijn ‘studie’ over het huwelijk die al heel lang in mijn hoofd zit en er nu blogmatig uitkomt… Waar beginnen we? Zoals ik in deel één https://brambonius.wordpress.com/2007/10/21/sex-en-huwelijk-een-een-vlees gezegd heb is het huwelijk niet een verzinsel van de mens, maar een scheppingsorde, een essentieel deel van mens-zijn zoals God dat geschapen heeft. We kunnen daar als mens we structuren rond bouwen, maar het definieren van wat een huwelijk is is iets dat door God zelf gedaan is, en dat boven alle menselijke wetten staat. Zoals Jezus in de discussie in Marcus 10 met de farizeëers aantoont door niet verder te gaan op de wet maar terug te gaan naar de Schepping van de mens als man en vrouw, iets wat dus algemeen over de hele mensheid gaat…Het idee dat een huwelijk alleen door de staat kan worden ‘gesloten’ van onze cultuur (en zelfs in de belgische grondwetstaat) is één grote illusie, en menselijke zelfoverschatting.

Wat is dan de waarde van een ‘officieel huwelijk’? In zo ongeveel elke cultuur is er een vorm van huwelijk, waarbij een koppel een gezin vormt (soms zijn er ook meerdere verbintenissen, zoals polygamie of polyandrie, maar ook deze zijn dikwijls levenslang) en elke cultuur heeft zijn eigen manier van een huwelijk te structureren en bevestigen. Zelden gaan mensen zonder meer bij mekaar wonen om een gezin te vormen dat door de samenleving als dusdanig wordt geaccepteerd. Hoewel dat zeker wel bestaat, zoals de huwelijken ‘in common law’ in bepaalde delen van America. Maar meestal bevestigen mensen hun relatie als een verbond aan de samenleving en/of aan God met een feest en een ceremonie waarbij beloften worden uitgesproken. Dat is natuurlijk niet meer dan logisch.

Beloftes van trouw zijn een logisch deel van een relatie. Belangrijk is in de eerste plaats dat die gemeend door de partners aan elkaar zijn uitgesproken, maar een koppel is niet alleen. Als Christen is het belangrijk om god te betrekken in zo’n belangrijk deel van jezelf, en ook de gemeenschap en dikwijls ook autoriteiten vragen bevestiging van de vorming van een gezin.

Maar wat is de kern van een ‘wettelijk huwelijk’? Niets anders dan een omkadering waarbij een ‘één vlees’-relatie aan de autoriteiten besvetigd wordt als gezin… Als we even verder kijken dan onze neus lang is dan is een samenwoningscontract dus ook niets anders dan een soort van ‘wettelijk huwelijk’, maar dan wel in light-versie. Een contract dat niet uitgaat een blijvend karakter, en dus alleen maar het feitelijk hier-en-nu van een relatie beschermt. Maar het is niet omdat het woord ‘huwelijk’ niet gebruikt wordt dat het geen feitelijk huwelijk is of als dusdanig zou behandeld mogen worden…

We kunnen dus eigenlijk zeggen dat ongetrouwd samenwonen voor een koppel een oxymoron is, een term die zichzelf tegenspreekt, het is niet een vorm van ‘ontucht’, maar een ‘één vlees’-relatie, een gezin dat mogelijk naar meer volledigheid vraagt. Als het gaat om twee mensen die mekaar trouw beloofd hebben maar dat om een of andere reden niet aan de staat willen bevestigen als ‘huwelijk’, voldoet het eigenlijk aan alle kenmerken van een huwelijk, en het enige aanwezige probleem is van semantische aard, een definitieprobleem rond het woord ‘huwelijk’. Een koppel dat niet wil trouwen omdat ze dan sneller uiteen kunnen gaan als er iets misloop zondigt tegen hun relatie, omdat ze de ernst van hun relatie niet willen inzien, en in dat geval is ‘ongetrouwd samenwonen’ eigenlijk zelfbedrog: Praktisch gezien is het misschien makkelijker om uiteen te gaan, maar de band tussen 2 mensen met of zonder wettelijke bevestiging zal hetzelfde zijn. Emotioneel zal het even erg aankomen als een scheiding, want de binding zit niet in het huwelijk, de binding zit in de zielen van 2 mensen die een ‘één vlees’-relatie hebben…

Wat is vanuit christelijk oogpunt dan belangrijk? Dat we de ‘één vlees’-relaties serieus nemen, of ze nu wettelijk bevestigd zijn of niet. De mens is geschapen voor levenslange relaties, en seksuele relaties vragen zowiezo om de volledigheid om een gezin te worden… Als we ze dat onthouden dan zondigen we tegen het huwelijk…

En de kern moet liefde zijn natuurlijk…;

shalom

Bram

(alle commentaar is en blijft welkom…)

sex en huwelijk één: één vlees

Zoals ik al veel langer(bijna een jaar ondertussen) van plan was, ga ik eens beginnen met een poging tot het geven van een bijbelse uitleg over sex en huwelijk zoals ik die begrijp. Dit is deel 1, misschien komen er dus nog delen, hangt ook af van de reacties (als die er zijn…)

Waar beginnen we? Om te kijken naar de christelijke betekenis van het concept huwelijk stel ik voor dat we er eens de bijbel bij nemen, door de lens van de woorden van Jezus Christus zelf. Die haalt in Marcus 10 de woorden aan van het Scheppingsverhaal en geeft daar nog een toevoeging bij:

6 Van het begin der schepping heeft Hij hen als man en vrouw gemaakt; 7  daarom zal een man zijn vader en moeder verlaten, en die twee zullen tot een vlees zijn. 8  Zo zijn zij niet meer twee, maar een vlees. 9  Hetgeen dan God samengevoegd heeft, scheide de mens niet.

De context van deze woorden is een gesprek tussen Jezus en de farizeëers over echtscheiding. Inplaats van een verdere discussie over het huwelijk in de wetten van Mozes te houden, gaat Jezus opeens terug naar het definioeren van het huwelijk als iets veel universeler dan wettelijke definities: De schepping van de mens man en vrouw! De instelling van het huwelijk is dus duielijk niet zomaar kwestie van wetjes interpreteren, maar een universele scheppingsorde, die niet enkel telt voor het joodse volk, maar voor alle mensen. Wat niet meer dan logisch is, want ondanks de heel verschillende invullingen kennen bijna alle volkeren op deze aardkloot wel een vorm van huwelijk.

Zoals Jezus het uitdrukt is het héél sterk: Man en vrouw worden “één vlees” en zijn niet meer twee, maar één. Het huwelijk wordt hier van nature als een blijvende en onverbreekbare relatie gezien. Man + vrouw = één vlees.

De uitdrukking ‘één vlees’ heeft 2 betekenissen in de rabijnse traditie, want in deze woorden zijn gezin en een sexuele relatie synoniem aan elkaar. Man en vrouw worden samen een nieuwe eenheid, die niet verbroken dient te worden. (Dat is natuurlijk wel mogelijk, maar niet de bedoeling, levenslange relaties zijn de norm bijbels gezien, en als daarvan wordt afgweken worden mensen beschadigd…)

Nu gaan we over naar sex. Zoals net gezegd is sex hier synoniem voor huwelijk in de uitdrukking ‘één vlees’. Paulus zegt zelfs ergens dat wie sex heeft met een hoer één vlees met haar is, waarbij duidelijk is dat de zonde bij hoererij niet ligt in het sex hebben zonder relatie, maar dat het probleem veel dieper is: Die relatie is er (of zou er moeten zijn) bij elk sexueel contact. Elk sexueel contact legt een binding tussen twee mensen die eigenlijk een huwelijk zou moeten worden, want elke ‘één vlees’-relatie vraagt om volledigheid, om het worden van een volwaardig gezin. Dat omvat dus uiteindelijk liefde, sex, blijvendheid, samenwonen als gezinseenheid, bevestinging van de relatie aan de maatschappij, en kinderen. Het is niet zo dat een relatie die één of meerdere dingen mist (of nog niet heeft) er geen is, maar uiteindelijk vraagt elke ‘één vlees’ relatie die volledigheid om tot zijn recht te komen!

Het huwelijk heeft dus niet zoveel te maken met wettelijke instellingen of menselijke definities. Die kunnen het huwelijk wel beschermen of overkoepelen, maar niet definieren, want de definitie is er al van bij de Schepping. Zo zal het ontkennen van het definitieve karakter van een huwelijk in een één vlees-relatie (“wij trouwen niet maar wonen samen”) niet tegengaan dat een relatie toch vraagt om volledigheid, en emotioneel zal het uiteengaan van deze relatie even sterk en vernietigend zijn als een scheiding. Een ‘één vlees’-relatie is een feitelijk iets, zelfs al wordt het niet erkend.

Een opmerking: In deze ‘realistische’ benadering van het huwelijk bestaat er niet zoiets als ‘voorhuwelijkse seks’, maar is er een veel groter probleem, namelijk het niet erkennen en zelfs het aborteren van ‘één vlees’-relaties die nooit de kans zullen krijgen om een volwaardig gezin te worden (wettelijk getrouwd of samenwonend is daarbij niet zo belangrijk) Sex is iets heel belangrijk, het is een één-worden van twee personen, en daarbij wordt een gezin verwekt, dat vraagt om uit te groeien tot een volwaardige relatie!!! ‘Sex zonder huwelijk’ is dus duidelijk een groot probleem, omdat je wel de vleselijke bevestiging hebt van de relatie, maar al de rest niet, ‘Wel de lusten niet de lasten’…

Ik hoop dat jullie dit kunnen volgen…

shalom

Bram